ماهیت بازار ارزهای دیجیتال نوسانی است و همین موضوع آن را از سایر بازارهای مالی متمایز کرده است. در این بازار ممکن است در عرض چند ساعت یک توکن چند ده درصد پامپ شود یا سقوط کند. در چنین بازاری، داشتن ابزاری که بتواند ارزش سرمایه را ثابت نگه دارد، حیاتی است. اینجاست که استیبل کوین‌ها وارد میدان می‌شوند و نقش یک «پناهگاه امن» در دنیای پرنوسان کریپتو را ایفا می‌کنند.

دای (DAI) یکی از محبوب‌ترین استیبل کوین‌های غیرمتمرکز بازار است که ارزش آن همیشه نزدیک به یک دلار باقی می‌ماند. برخلاف استیبل کوین‌های متمرکزی مثل تتر (USDT)، هیچ شرکت یا نهاد مرکزی پشت استیبل کوین دای نیست و کاربران می‌توانند بدون نگرانی از بلوکه شدن دارایی‌ها یا ریسک‌های ناشی از تحریم، به سادگی به معامله و انتقال این ارز دیجیتال بپردازند؛ ویژگی که حداقل برای ما کاربران ایرانی اهمیت به‌سزایی دارد.

اما دای تنها یک استیبل کوین ساده نیست و بخش مهمی از اکوسیستمی بزرگتر به نام میکردائو (MakerDAO) را تشکیل می‌دهد؛ پلتفرمی که نوآوری‌های غیرمتمرکز را به سطح جدیدی برده و یکی از بزرگترین قطب‌های دیفای محسوب می‌شود. در این مطلب از نوبیتکس تصمیم داریم تا به سوال «استیبل کوین دای چیست؟» پاسخ دهیم و ضمن بررسی نقش آن در اکوسیستم میکردائو، ببینیم که از بین این استیبل کوین و تتر کدام برای کاربران ایرانی مناسب‌تر است.

ارز دیجیتال دای (DAI) چیست؟

دای (DAI) اولین استیبل کوین غیرمتمرکز و با پشتوانه دارایی‌های دیجیتال جهان است که روی بلاکچین اتریوم به صورت یک  توکن ERC-20 عرضه شده است. برخلاف استیبل کوین‌های متمرکزی مثل تتر یا یواس‌دی کوین (USDC) که پشتوانه‌ای از دارایی‌های فیزیکی مختلف مثل پول نقد یا فلزات ارزشمند دارند، دای با استفاده از قراردادهای هوشمند و وثیقه‌گذاری دارایی‌های دیجیتال ارزش خود را حفظ می‌کند. این طراحی منحصر‌به‌فرد باعث شده دای نه تنها به‌عنوان یک ابزار حفظ سرمایه، بلکه به‌عنوان بخشی از اکوسیستم دیفای، امکان انجام تراکنش‌ها، وام‌دهی و کسب سود از دارایی‌های دیجیتال را فراهم کند.

دای توسط پروتکل میکر (Maker Protocol) راه‌اندازی شده و توسط جامعه حاکمیتی و سازمان خودگردان مستقل این پروتکل مدیریت می‌شود. این یعنی برخلاف تتر که یک شرکت متمرکز پشت آن است، اینجا با جامعه‌ای از هولدرها مواجه هستیم و حاکمیت آن به صورت کاملا غیرمتمرکز انجام می‌شود.

یکی از ویژگی‌های برجسته دای، پشتیبانی از چندین نوع دارایی دیجیتال به‌عنوان وثیقه است. این قابلیت که در نوامبر ۲۰۱۹ معرفی شد، امکان استفاده از توکن‌های مختلف مبتنی بر ERC-20 را برای تولید دای فراهم کرد. چنین انعطاف‌پذیری باعث می‌شود که سیستم دای در برابر نوسانات بازار مقاوم باشد و کاربران بتوانند از دارایی‌های مختلف برای ایجاد استیبل کوین استفاده کنند.

چه کسی دای را خلق کرد؟

دای (DAI) توسط رون کریستنسن (Rune Christensen)، کارآفرین دانمارکی و بنیان‌گذار بنیاد میکر (Maker Foundation)، خلق شد. کریستنسن در سال ۲۰۱۵ با هدف ایجاد یک سیستم مالی غیرمتمرکز و مستقل از بانک‌ها و نهادهای مرکزی، پروژه میکردائو را راه‌اندازی کرد. ایده اصلی او ایجاد استیبل کوینی بود که نه تنها قیمت ثابتی داشته باشد، بلکه بتواند به‌طور کامل تحت کنترل کاربران و قراردادهای هوشمند عمل کند، بدون اینکه نیاز به اعتماد به شرکت شخص ثالث یا ذخایر دلاری آن داشته باشد.

پس از توسعه اولیه، دای رسماً در دسامبر ۲۰۱۷ بر روی بلاکچین اتریوم عرضه شد. این استیبل کوین اولین نمونه غیرمتمرکز با پشتوانه دارایی‌های دیجیتال بود که توانست با مکانیزم وام‌دهی و وثیقه‌گذاری، ارزش خود را تقریباً برابر با دلار آمریکا نگه دارد. در این سیستم، کاربران دارایی‌های دیجیتال خود را در قراردادهای هوشمند میکر قفل می‌کنند و در ازای آن، دای تولید می‌شود؛ روشی که دای را از استیبل کوین‌های سنتی کاملاً متمایز می‌کند. البته این مکانیزم را به طور کامل در ادامه توضیح می‌دهیم.

با گذشت زمان، بنیاد میکر کنترل کامل پروتکل میکر را به میکردائو (MakerDAO) واگذار کرد، سازمانی غیرمتمرکز که اکنون مدیریت تمام تصمیمات مربوط به دای و توسعه اکوسیستم آن را بر عهده دارد. این انتقال در سال ۲۰۲۰ انجام شد و باعث شد دای به یک پروژه کاملاً غیرمتمرکز تبدیل شود.

میکردائو (MakerDAO) چیست؟

میکردائو (MakerDAO) یک سازمان غیرمتمرکز خودگردان یا DAO است که بر بستر بلاکچین اتریوم ساخته شده و هدف آن ایجاد یک اکوسیستم مالی غیرمتمرکز با محوریت استیبل کوین دای است. همانطور که گفتیم، این پروژه در سال ۲۰۱۴ توسط رون کریستنسن راه‌اندازی شده و از همان ابتدا تمرکزش را روی ایجاد سیستم حاکمیتی و مالی شفاف، غیرمتمرکز و پایدار معطوف کرده است. میکردائو با ترکیبی از قراردادهای هوشمند و توکن حاکمیتی خود به نام MKR، بستری فراهم کرده است که کاربران بتوانند نه تنها از خدمات مالی غیرمتمرکز بهره‌مند شوند، بلکه در تصمیم‌گیری‌ها و مدیریت پروتکل نقش فعال داشته باشند.

در قلب این اکوسیستم، پروتکل میکر (Maker Protocol) قرار دارد که زیرساخت تولید و مدیریت استیبل کوین دای را فراهم می‌کند. پروتکل میکر با استفاده از قراردادهای هوشمند و مکانیزم‌های وثیقه‌گذاری که در ادامه شرح داده خواهد شد، امکان تولید دای را برای کاربران مهیا می‌کند و اطمینان می‌دهد که ارزش این استیبل کوین در بلندمدت پایدار باقی بماند. نکته مهم این است که پروتکل میکر به‌طور کامل غیرمتمرکز طراحی شده و هیچ نهاد مرکزی نمی‌تواند عرضه یا ارزش دای را کنترل کند؛ چراکه این فرآیندها از طریق قراردادهای هوشمند و تصمیمات حاکمیتی هولدرهای توکن MKR انجام می‌شود.

میکردائو و پروتکل میکر با ارائه این ساختار، یک نمونه عملی و موفق از حاکمیت غیرمتمرکز و اقتصاد مقاوم در برابر نوسانات شدید بازار ارزهای دیجیتال را ایجاد کرده‌اند. این اکوسیستم در برابر بحران‌های بازار کریپتو در سال‌های اخیر مثل سقوط ماه مارس ۲۰۲۰ بسیار موفق عمل کرده و با حفظ پگ قیمتی دای، اعتماد کاربران را به خودش جلب کرده است. همین ویژگی‌ها باعث شده تا امروزه میکردائو به یکی از ستون‌های اصلی دیفای تبدیل شود.

استیبل کوین دای چطور تولید می‌شود؟

تصور کنید می‌خواهید از یک بانک وام بگیرید، اما به جای پول نقد، ارزهای دیجیتال خودتان، مثل اتریوم، را به عنوان ضمانت نزد بانک می‌گذارید. دای دقیقاً به همین شکل کار می‌کند، اما به جای بانک، یک پروتکل هوشمند روی بلاکچین اتریوم ایفای نقش می‌کند.

همانطور که توضیح دادیم، برخلاف استیبل کوین‌های متمرکزی مثل تتر که به ازای هرواحد توکن در خزانه خود معادل دلاری آن را دارند، دای با وثیقه‌گذاری دارایی‌های دیجیتال تولید می‌شود؛ با این تفاوت که به ازای هر واحد DAI، نه یک دلار، بلکه مقدار بیشتری ارز دیجیتال به عنوان وثیقه نگهداری می‌شود؛ سیستمی که اصطلاحا به آن وثیقه‌گذاری بیش از حد یا over-collateralization گفته می‌شود.

تصور کنید می‌خواهید ۱۰۰ واحد استیبل کوین دای تولید کنید. برای این کار باید ارز دیجیتال خود، مثلاً اتریوم، را داخل یک قرارداد هوشمند مخصوص موسوم به Vault قرار دهید. این قرارداد که در نسخه‌های قدیمی‌تر پروتکل میکر به نام Collateralized Debt Position یا به اختصار CDP شناخته می‌شد، نقش تضمین‌کننده وام شما را ایفا می‌کند.

اما همانطور که گفتیم، به دلیل مقابله با نوسانات گسترده دارایی‌های وثیقه‌ای و مکانیزم وثیقه‌گذاری بیش از حد، شما نمی‌توانید دقیقاً به اندازه ارزش وثیقه، دای تولید کنید. به عنوان مثال، برای تولید ۱۰۰ دای ممکن است لازم باشد ۱۵۰ دلار اتریوم به قرارداد هوشمند واریز کنید تا اگر قیمت اتریوم کاهش یافت، استیبل کوین‌های شما همچنان ارزش خود را حفظ کنند.

از لحاظ فنی، اوراکل‌های بلاکچینی به طور مستمر ارزش دلاری دارایی‌های وثیقه‌ای کاربران را اندازه‌گیری می‌کنند تا سیستم بتواند دقیقاً تعیین کند چه مقدار دای می‌توان تولید کرد. اگر ارزش وثیقه به زیر آستانه لازم برسد، پروتکل به صورت خودکار فرآیند لیکوییدیشن (Liquidation) را فعال می‌کند؛ در این حالت بخشی از دارایی‌های وثیقه فروخته می‌شوند تا بدهی کاربر پوشش داده شده و پگ دلاری دای حفظ شود.

دای چگونه ارزش یک دلاری خود را حفظ می‌کند؟

پس از تولید دای، حفظ ارزش ۱ دلاری آن اهمیت بالایی دارد. پروتکل میکر با استفاده از مجموعه‌ای از مکانیسم‌های هوشمند و اقتصادی، قیمت دای را نزدیک یک دلار نگه می‌دارد و انگیزه‌های لازم را برای کاربران ایجاد می‌کند تا به این هدف کمک کنند.

برای حفظ قیمت ۱ دلاری دای، پروتکل میکر از ترکیبی هوشمندانه از مزایده‌ها و نگهبانان خودکار (Keepers) استفاده می‌کند. این سازوکارها باعث می‌شوند حتی در نوسانات شدید بازار، قیمت دای همیشه نزدیک یک دلار باقی بماند.

منظور از نگهبانان ربات‌ها یا انسان‌هایی هستند که به صورت خودکار قیمت‌ها و وضعیت وثیقه‌ها در پروتکل میکر را دنبال می‌کنند و زمانی که ارزش وثیقه یک Vault به حداقل مورد نیاز برسد، با هدف بهره‌گیری از فرصت‌های آربیتراژگیری وارد عمل می‌شوند.

به طور کلی میکر از چهار نوع مزایده برای تثبیت قیمت دای استفاده می‌کند:

1. مزایده وثیقه (Collateral Auction): وقتی یک Vault لیکوئید می‌شود، دارایی‌های آن به مزایده گذاشته می‌شوند و خریداران با دای، وثیقه را می‌خرند. این کار بدهی Vault را پوشش می‌دهد و پگ دلاری دای حفظ می‌شود.
2. بازگرداندن مزایده وثیقه (Reverse Collateral Auction): اگر دارایی‌ها در مزایده بیشتر از بدهی فروخته شوند، مازاد به صاحب Vault بازگردانده می‌شود.
3. مزایده بدهی (Debt Auction): اگر هیچ خریداری برای وثیقه وجود نداشته باشد یا بدهی پوشش داده نشود، پروتکل توکن‌های جدید میکر (MKR) صادر کرده و می‌فروشد تا بدهی تامین شود.
4. مزایده مازاد (Surplus Auction): وقتی کارمزدهای جمع‌آوری‌شده در سیستم از حدی بیشتر شود، مازاد دای به مزایده گذاشته می‌شود و MKR دریافتی سوزانده می‌شود تا کمیابی و ثبات توکن MKR حفظ شود.

این ترکیب مزایده‌های هوشمند و انگیزه‌های اقتصادی، همراه با نظارت نگهبانان، باعث می‌شود حتی در شرایط ناپایدار بازار، دای بتواند ارزش خود را نزدیک یک دلار نگه دارد و کاربران با اطمینان از آن استفاده کنند.

دی‌پگ شدن قیمت DAI در سال ۲۰۲۳

در مارس ۲۰۲۳ و به دنبال بحران بانکی آمریکا و ورشکستگی بانک‌هایی مثل سیلیکون ولی و سیگنیچر، قیمت استیبل کوین دای ریزش گسترده‌ای مواجه شد و تا ۰.۸۵ دلار سقوط کرد. دلیل اصلی این دی‌پگ شدن، وابستگی بخشی از وثیقه‌های دای به استیبل کوین USDC بود.

اما ماجرا چه بود؟‌ شرکت سیرکل (Circle)، صادرکننده USDC، در آن زمان بخش قابل توجهی از ذخایر خود را در بانک سیلیکون ولی نگهداری می‌کرد و با ورشکستگی این بانک نگرانی گسترده‌ای در بازار ایجاد شد که USDC ممکن است نتواند پگ دلاری خودش را حفظ کند. از آنجایی که بخش بزرگی از وثیقه‌های دای هم از USDC تشکیل شده بود، قیمت این استیبل کوین نیز تحت تأثیر قرار گرفت و به حدود ۰.۸۵ دلار رسید.

در واکنش به این بحران، میکردائو اقداماتی را برای بازگردانی قیمت ۱ دلاری انجام داد. این اقدامات شامل افزایش کارمزد تبدیل USDC به دای، کاهش محدودیت‌های روزانه تبدیل و محدود کردن صدور دای جدید با USDC بود. این تغییرات باعث شد تا دای به‌تدریج به پگ یک دلاری خود بازگردد و اعتماد کاربران به این استیبل‌کوین حفظ شود. پس از این ماجرا نیز میکردائو ذخایر خودش را متنوع‌تر کرد تا در آینده درگیر این بحران‌ها نشود.

ماجرای تغییرنام میکر به اسکای و عرضه استیبل کوین USDS چه بود؟

در ماه شهریور سال گذشته پروژه میکردائو تصمیم گرفت تا با تغییری گسترده و جنجالی، نام خودش را به اسکای (Sky) تغییر دهد. این تغییر نام تنها به برند این پروژه محدود نشد بلکه با معرفی دو توکن جدید به نام‌های SKY و USDS، ساختار حاکمیتی و مالی آن نیز ارتقا یافت. SKY نسخه به‌روز توکن حاکمیتی MKR است و USDS، استیبل کوین جدید، نسخه تکامل‌یافته‌ای از دای محسوب می‌شود. به گفته تیم توسعه میکر، USDS با هدف جذب کاربران بیشتر و انطباق با قوانین و مقررات جهانی طراحی شده و قابلیت‌های جدیدی مثل دریافت پاداش از طریق هولد توکن و تعامل با سایر پروتکل‌های دیفای را ارائه می‌دهد.

نکته مهم این است که دای و MKR همچنان در گردش باقی می‌مانند اما کاربران می‌توانند به صورت اختیاری دای خود را به نسبت ۱:۱ به USDS تبدیل کنند. این یعنی دای همچنان به‌عنوان یک استیبل کوین غیرمتمرکز و مقاوم در برابر نوسانات در اختیار کاربران خواهد بود و هیچ الزامی برای مهاجرت اجباری به USDS وجود ندارد.

این بازسازی بخشی از برنامه جامع «Endgame» اسکای است؛ ابتکاری که هدف آن گسترش پذیرش اکوسیستم، افزایش انعطاف‌پذیری پروتکل و تبدیل تجربه دیفای به محیطی ملموس‌تر و قابل فهم‌تر برای کاربران عادی است. با معرفی اسکای و USDS، میکردائو مسیر ورود کاربران تازه‌کار را هموار کرده اما همزمان دای را به‌عنوان یک استیبل کوین کاملاً غیرمتمرکز و مستقل برای علاقه‌مندان دیفای حفظ می‌کند، به طوری که کاربران حرفه‌ای و مبتدی بتوانند از هر دو نسل استیبل کوین بهره‌مند شوند و بدون نگرانی از نوسانات شدید بازار، دارایی‌های خود را مدیریت کنند. 

استیبل کوین غیرمتمرکز دای چه کاربردی دارد؟

DAI فراتر از یک استیبل کوین ساده است و نقش‌های متعددی در اکوسیستم دیفای ایفا می‌کند. اما اگر بخواهیم کاربردهای دای را یکجا جمع‌بندی کنیم می‌توانیم به این موارد اشاره کنیم:

محافظت در برابر نوسانات

یکی از مهم‌ترین کاربردهای DAI محافظت از سرمایه در برابر نوسانات شدید بازار ارزهای دیجیتال است. با تبدیل دارایی‌های دیجیتال به دای، معامله‌گران می‌توانند ارزش سرمایه خود را حفظ کرده و بدون نیاز به تبدیل دوباره به ارز فیات، در اکوسیستم کریپتو باقی بمانند.

امکان کسب سود

دای علاوه بر حفظ سرمایه، امکان کسب سود از دارایی‌ها را هم فراهم می‌کند. این سود از طریق مکانیزمی به نام نرخ بهره دای (DAI Savings Rate) به کاربران تعلق می‌گیرد؛ مشابه نرخ بهره‌ای که بانک‌های مرکزی برای سپرده‌ها تعیین می‌کنند. اما تفاوت اصلی اینجاست که تعیین این نرخ به‌صورت دموکراتیک توسط جامعه میکردائو انجام می‌شود.

کاربران می‌توانند توکن‌های دای خود را در قراردادهای هوشمند ویژه سپرده‌گذاری قرار دهند و در ازای آن سود دریافت کنند. این مکانیزم نه تنها انگیزه‌ای برای نگهداری DAI ایجاد می‌کند، بلکه به کنترل عرضه و تقاضا و ثبات ارزش دلاری آن نیز کمک می‌کند.

تراکنش‌های بین‌المللی سریع و ارزان

برخلاف روش‌های سنتی بانکی که پرهزینه و زمان‌بر هستند، کاربران می‌توانند با استفاده از استیبل کوین دای به سادگی در سریع‌ترین زمان ممکن به هرجای جهان پول منتقل کنند. علاوه بر این، با توجه به غیرمتمرکز بودن دای، هیچ نگرانی بابت تحریم‌ها و بلوکه شدن پول وجود نخواهد داشت.

مزایا و معایب استیبل کوین DAI

در زمان نگارش این مطلب، دای با مارکت کپ ۵.۳۶ میلیارد دلار دلاری پس از تتر، یواس‌دی کوین و USDe چهارمین استیبل کوین بزرگ بازار است و حجم معاملاتی ۲۲ میلیارد دلاری دارد که از USDC بیشتر است. به همین خاطر، علیرغم راه‌اندازی استیبل کوین جدید USDS، همچنان دای پرطرفدارترین استیبل کوین غیرمتمرکز بازار محسوب می‌شود.

مشابه با سایر ارزهای دیجیتال، دای هم مزایا و معایب خاص خودش را دارد. از جمله مزایای دای می‌توان به این موارد اشاره کرد:

• تمرکززدایی کامل: برخلاف استیبل کوین‌های متمرکزی مثل تتر، دای توسط هیچ شرکت یا نهاد مرکزی کنترل نمی‌شود و مدیریت آن به صورت غیرمتمرکز از طریق میکردائو و جامعه هولدرهای MKR انجام می‌گیرد.
  وثیقه چندگانه: دای امکان استفاده از دارایی‌های دیجیتال متنوع به عنوان وثیقه از اتریوم و USDC گرفته تا سایر توکن‌های ERC-20 را فراهم می‌کند. این انعطاف‌پذیری باعث می‌شود که دای در برابر نوسانات بازار مقاوم‌تر باشد.
  نرخ بهره دای: کاربران می‌توانند دای خود را در قراردادهای هوشمند سپرده‌گذاری کرده و سود دریافت کنند. این مکانیزم نه تنها انگیزه‌ای برای حفظ دای ایجاد می‌کند، بلکه به تثبیت قیمت دلاری آن کمک می‌کند.
  دسترسی جهانی و حجم معاملات بالا: دای در اکثر صرافی‌های بین‌المللی بزرگ لیست شده و حجم معاملات بسیار بالایی دارد.

با وجود تمام مزایای ذکرشده، دای هم محدودیت‌ها و چالش‌های خاص خود را دارد که هر کاربر باید آنها را بداند:

• وابستگی به دارایی‌های دیجیتال وثیقه‌ای: ارزش دای از طریق وثیقه‌گذاری سایر ارزهای دیجیتال تأمین می‌شود. نوسانات شدید این دارایی‌ها می‌تواند باعث تغییرات موقت در ارزش دای شود و در شرایط بحرانی، ریسک دی‌پگ شدن ایجاد کند.
• نقدینگی کمتر نسبت به استیبل کوین‌های متمرکز: در مقایسه با تتر یا یواس‌دی کوین، جفت‌ارزهای معاملاتی دای محدودتر هستند و در برخی صرافی‌ها گزینه‌های کمتری برای معامله با دای وجود دارد.
• پیچیدگی فنی: استفاده کامل از دای و مکانیزم‌های آن برای کاربران تازه‌کار ممکن است در ابتدا کمی گیج‌کننده باشد.
• ریسک‌های تکنیکال و حاکمیتی: هرچند میکردائو غیرمتمرکز است، اما خطا در قراردادهای هوشمند یا تصمیمات حاکمیتی جامعه MKR می‌تواند بر ثبات دای تأثیر بگذارد.

DAI برای کاربران ایرانی بهتر است یا تتر؟

انتخاب میان استیبل کوین‌های متمرکز و غیرمتمرکز، به ویژه برای کاربران ایرانی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. در حال حاضر شاید تتر محبوب‌ترین استیبل کوین بین کاربران ایرانی باشد و جایگزینی برای دلار محسوب می‌شود، اما با توجه به تحریم‌ها و متمرکز بودن شرکت تتر لیمیتد (Tether Limited)، در شرایط خاص ریسک بلوکه شدن دارایی کاربران وجود دارد.

در مقابل، دای استیبل کوینی کاملا غیرمتمرکز است که توسط قراردادهای هوشمند و وثیقه‌های دیجیتالی کنترل می‌شود. هیچ شرکت یا نهاد متمرکزی نمی‌تواند این استیبل کوین را کنترل کند و تصمیم‌گیری‌های مهم درباره آن نیز توسط جامعه هولدرهای توکن MKR انجام می‌شود. این ساختار غیرمتمرکز باعث شده تا دای در برابر تحریم‌ها، بلوکه شدن دارایی‌ها و سانسور دولتی مقاوم شود و امکان استفاده آزادانه و امن آن برای کاربران ایرانی وجود داشته باشد.

به بیان ساده‌تر، برای کاربران ایرانی که به دنبال امنیت، استقلال و مقاومت در برابر محدودیت‌های بین‌المللی هستند، دای گزینه‌ای مطمئن‌تر است، حتی اگر نقدشوندگی آن به اندازه تتر نباشد. شما می‌توانید برای خرید دای از صرافی ارز دیجیتال نوبیتکس استفاده کنید.

بهترین کیف پول برای استیبل کوین دای کدام است؟

همانطور که گفتیم، دای چهارمین استیبل کوین بزرگ بازار ارزهای دیجیتال است و با توجه به محبوبیتی که دارد، توسط بسیاری از کیف پول‌های نرم‌افزاری و سخت‌افزاری پشتیبانی می‌شود. دای روی بلاکچین اتریوم فعالیت می‌کند و استاندارد ERC-20 دارد، بنابراین هر کیف پولی که از این استاندارد پشتیبانی کند، گزینه‌ای مناسب برای ذخیره و مدیریت آن خواهد بود.

از جمله کیف پول‌های نرم‌افزاری امن برای DAI می‌توان به متامسک (MetaMask)، تراست ولت (Trust Wallet)، کوین‌بیس ولت (Coinbase Wallet) و اتمیک ولت (Atomic Wallet) اشاره کرد. اگر می‌خواهید مبلغ بالایی دای بخرید و امنیت برایتان در اولویت است، می‌توانید کیف پول‌های سخت‌افزاری دو شرکت لجر (Ledger) و ترزور (Trezor)‌ را خریداری کرده و DAI خود را در امنیت کامل در این کیف پول‌ها نگهداری کنید.

سخن نهایی

دای (DAI) یکی از محبوب‌ترین استیبل کوین‌های بازار رمزارزهاست که در سال‌های اخیر محبوبیت ویژه‌ای بین کاربران ایرانی پیدا کرده است. این استیبل کوین، برخلاف تتر یا USDC، غیرمتمرکز است یعنی هیچ شرکت یا نهادی روی آن کنترل ندارد. این ویژگی باعث شده تا ریسک بلوکه شدن تراکنش‌های دای به حداقل برسد که برای کاربران ایرانی مزیت مهمی به شمار می‌رود.

در این مطلب سعی بر این بود تا به طور کامل در مورد استیبل کوین DAI توضیح دهیم و سیر تا پیاز آن را بررسی کنیم. امیدواریم که به تمامی سوالات شما پاسخ داده باشیم.

سوالات متداول