ایده «بیت کوین فیزیکی» در نگاه نخست، یک پارادوکس غیرممکن به نظر می‌رسد. بیت کوین اساساً برای فرار از محدودیت‌های دنیای فیزیکی خلق شد؛ برای اینکه فراتر از مرزها، بانک‌ها و حتی اشکال ملموس وجود داشته باشد. بیت کوین، بر اساس تعریف و طراحی ساختاری خود، یک دارایی صرفاً دیجیتال است. این دارایی به‌عنوان یک سیستم پول نقد الکترونیکی همتا به همتا و غیرمتمرکز ایجاد شده است. در واقع، این ارز، یک پول دیجیتالی غیرمتمرکز است که در شبکه‌ای توزیع‌شده از رایانه‌ها زندگی می‌کند. بیت کوین نه اسکناس دارد، نه سکه فلزی و نه بارکدی که بتوان آن را در دست گرفت.
پس چگونه ممکن است نسخه‌ای «فیزیکی» از چیزی وجود داشته باشد که کاملاً دیجیتالی طراحی شده است؟ وقتی اولین بیت کوین‌های فیزیکی ظهور کردند، با کنجکاوی و بدبینی مواجه شدند. آیا کلاهبرداری بودند؟ اسباب‌بازی بودند؟ یا یک پل درخشان بین دنیای آشنای دارایی‌های ملموس و دنیای عجیب و جدید ارز دیجیتال بودند؟ در این مقاله بررسی خواهیم کرد که بیت کوین فیزیکی چگونه به وجود آمد، چگونه کار می‌کند، وضعیت قانونی آن چیست و در دنیای مالی دیجیتال چه جایگاهی دارد.
درک ماهیت دیجیتالی بیت کوین
برای درک کامل ماهیت یک بیت کوین فیزیکی، ابتدا باید ماهیت کاملاً دیجیتال بیت کوین را فهمید. بیت کوین به‌صورت فایل یا تصویر روی رایانه ذخیره نمی‌شود. شما نمی‌توانید یک بیت کوین را دانلود کنید. بیت کوین در قالب یک رکورد در دفتر کل دیجیتال مشترکی به نام بلاک چین وجود دارد. بلاک چین بیت کوین یک پایگاه داده غیرمتمرکز است که تمام تراکنش‌های بیت کوین انجام‌شده را ثبت می‌کند. در اصل، بیت کوین، سیستمی برای انتقال امن مالکیت توکن‌های دیجیتالی است که به‌جای اعتماد به یک نهاد مرکزی، بر اعتبارسنجی رمزنگاری تکیه دارد.
وقتی می‌گویید «مالک بیت کوین هستید»، در واقع مالک یک کلید خصوصی هستید. این کلید کد رمزنگاری‌شده و محرمانه‌ای است که به شما اجازه خرج‌کردن یا انتقال بیت کوین را می‌دهد. به بیان دیگر، شما اختیار انحصاری برای ایجاد یک ورودی تراکنش جدید در این دفتر کل را دارید که آن بیت کوین را به آدرس دیگری منتقل کنید. بدون این کلید خصوصی، کوین‌ها قابل‌دسترسی نیستند و با داشتن آن، کنترل کامل در اختیار شماست. این کلید هیچ شکل فیزیکی ندارد و فقط داده‌ای است شامل رشته‌ای طولانی از حروف و اعداد که می‌تواند به‌صورت دیجیتالی ذخیره یا روی کاغذ نوشته شود.
ازآنجاکه ارزش و وجود بیت کوین کاملاً به امضاهای دیجیتال و سوابق بلاک چین وابسته است، مفهوم بیت کوین فیزیکی به‌طور طبیعی در این چارچوب نمی‌گنجد. نمی‌توان یک بیت کوین واقعی مانند سکه‌های دولتی ضرب کرد. هر جسم فیزیکی که ادعا کند بیت کوین است، در بهترین حالت فقط می‌تواند نمایانگر یا نگهدارنده دسترسی به بیت کوین دیجیتال باشد و نه خود بیت کوین. این ماهیت کاملاً دیجیتال همان چیزی است که بیت کوین را به یک دارایی انقلابی تبدیل کرده است و به همین دلیل است که نسخه‌های فیزیکی آن، در بیشتر موارد، نمادین هستند.
پیدایش بیت کوین‌های فیزیکی
داستان بیت کوین فیزیکی از اوایل دهه ۲۰۱۰ آغاز شد؛ زمانی که جامعه رمزارز به‌تازگی به وجود آمده بود و کم‌کم داشت رشد می‌کرد. برخی علاقه‌مندان در این میان به‌دنبال روش ملموسی برای نمایش ثروت دیجیتالی خود بودند. اینجا بود که سکه‌های کاساسیوس (Casascius) وارد میدان شدند که نخستین و مشهورترین سری از بیت کوین‌های فیزیکی هستند.
تولد سکه‌های کاساسیوس
در سال ۲۰۱۱، توسعه‌دهنده‌ای به نام مایک کالدول (Mike Caldwell) از ایالت یوتا، سکه‌های کاساسیوس را ایجاد کرد. این سکه‌ها از فلزاتی مانند برنج، نقره یا طلا ساخته می‌شدند و هرکدام دارای برچسب هولوگرافیک خاصی بودند. زیر این هولوگرام، کلید خصوصی چاپ‌شده روی تکه‌ای کاغذ کوچک و به‌صورت رمزنگاری‌شده پنهان شده بود. آدرس عمومی متناظر، روی سطح سکه حک می‌شد تا هر کسی بتواند موجودی آن را در بلاکچین بررسی کند. هر سکه کاساسیوس با مقدار مشخصی از بیت کوین شارژ می‌شد؛ معمولاً ۰٫۱، ۱، ۵، ۱۰ یا حتی ۱٬۰۰۰ بیت کوین. معروف‌ترین آن‌ها شمش طلای ۱٬۰۰۰ بیت کوینی است که تنها تعداد انگشت‌شماری از آن ساخته شد. همچنین مالک سکه می‌توانست موجودی آن را به‌صورت آنلاین تأیید کند.
تا زمانی که هولوگرام سالم بود، بیت کوین خرج‌نشده و ایمن در نظر گرفته می‌شد. اما اگر هولوگرام جدا می‌شد، به‌معنای آن بود که کلید خصوصی آشکار شده و احتمالاً بیت کوین برداشت شده است. در روزهای اولیه، می‌توانستید یک سکه ۱ بیت کوینی را با قیمتی کمی بیشتر از قیمت لحظه‌ای بیت کوین به‌علاوه هزینه خود سکه فلزی خریداری کنید. درنهایت، این اقدام کالدول به‌نوعی پیش‌زمینه ساخت کیف پول‌های سخت‌افزاری مدرن شد.
مداخله دولت
تا سال ۲۰۱۳، سکه‌های کاساسیوس محبوبیت زیادی کسب کرده بودند اما همین موفقیت توجه نهادهای نظارتی را جلب کرد. شبکه اجرای جرایم مالی ایالات متحده (FinCEN) به کالدول هشدار داد که ضرب سکه‌هایی با ارزش واقعی بیت کوین می‌تواند نوعی صدور پول تلقی شود؛ فعالیتی که نیازمند مجوز انتقال پول است. درنتیجه، کاساسیوس تولید سکه‌های دارای بیت کوین واقعی را متوقف کرد و آن دوران به پایان رسید.
ظهور کلکسیونی‌ها
به‌دنبال کاساسیوس، انواع دیگری از شرکت‌ها و افراد، بیت کوین‌های فیزیکی تولید کرده‌اند که در دو دسته اصلی قرار می‌گیرند:
۱. سکه‌های بارگذاری‌شده (Loaded Coins): جانشینان کاساسیوس مانند لئالانا (Lealana) که سکه‌هایی برای بیت کوین و سایر آلت کوین‌ها تولید کرد و تیتانیوم که اغلب از روش‌های امنیتی رمزنگاری مشابه استفاده می‌کردند هستند. بسیاری از این پروژه‌ها نیز با موانع نظارتی مواجه شده یا به‌سادگی محو شدند.
۲. سکه‌های بدون بارگذاری/ سوغاتی (Unloaded/Souvenir Coins): اکثریت قریب به اتفاق بیت کوین‌های فیزیکی مدرن، صرفاً اقلام سوغاتی یا هنری هستند. آن‌ها شبیه سکه‌های اصلی کاساسیوس هستند اما حاوی هیچ کلید خصوصی یا ارزش دیجیتالی نیستند. این سکه‌ها ایده بیت کوین را نمایندگی می‌کنند نه دسترسی به خود دارایی.
نحوه عملکرد بیت کوین‌های فیزیکی
یک بیت کوین فیزیکی کاربردی و حامل ارزش، اساساً یک محفظه امنیتی پیچیده برای یک کلید خصوصی است. این ابزار به‌عنوان یک سند در وجه حامل عمل می‌کند، به این معنی که هر کسی که آن شیء را به‌صورت فیزیکی در دست دارد و کلید مهروموم شده آن در اختیار اوست، دارایی درون آن را کنترل می‌کند. سکه فیزیکی به‌خودی خود بدون بیت کوینی که نماینده آن است بی‌ارزش است و بیت کوین بدون کلید پنهان‌شده در داخل سکه غیرقابل دسترس است. کل سیستم بر تعادل ظریفی از امنیت رمزنگاری و یکپارچگی فیزیکی متکی است. در اینجا یک شرح گام به گام از نحوه ایجاد و استفاده از یک بیت کوین فیزیکی کلاسیک، مانند سکه کاساسیوس، آمده است:
تولید کلید
فرایند با ایجاد امن یک جفت کلید بیت کوین آغاز می‌شود. این شامل یک کلید خصوصی و یک کلید عمومی مربوط به آن (آدرس) است. تولیدکننده باید اطمینان حاصل کند که نسخه‌ای از کلید خصوصی را نگه نمی‌دارد، زیرا این امر به آن‌ها اجازه می‌دهد بعداً وجوه را سرقت کنند. این مرحله کاملاً به اعتماد به تولیدکننده متکی است.
تأمین مالی آدرس
آدرس عمومی مشتق‌شده از کلید عمومی روی قسمت بیرونی سکه فیزیکی حک می‌شود. سپس تولیدکننده (یا گاهی اوقات مشتری) مقدار مشخصی بیت کوین (مثلاً ۱ بیت کوین) را به این آدرس ارسال می‌کند.
ایمن‌سازی کلید خصوصی
کلید خصوصی، که اغلب به‌صورت یک رشته بلند از حروف و اعداد یا به‌عنوان یک کد QR نمایش داده می‌شود، روی یک تکه کاغذ به چاپ می‌رسد یا در سطح سکه حک می‌شود. سپس این کلید در داخل شی فیزیکی پنهان می‌شود. حیاتی‌ترین جزء آن، مهروموم امنیتی است. روش کلاسیک شامل یک هولوگرام مقاوم در برابر دستکاری است. این یک برچسب طراحی‌شده ویژه است که پس از اعمال بر روی کلید خصوصی، نمی‌تواند بدون تخریب قابل‌مشاهده برداشته شود.
بازخرید ارزش (تخلیه)
سکه می‌تواند سال‌ها به‌عنوان یک شیء فیزیکی مبادله یا نگهداری شود. هنگامی که یک مالک بعد از خرید بیت کوین تصمیم می‌گیرد شکل دیجیتال آن را خرج کند، باید سکه را «بازخرید» کند. این شامل کندن دقیق برچسب هولوگرافیک برای آشکارکردن کلید خصوصی است. با این عمل سکه به‌طور دائمی تغییر می‌کند و به‌عنوان «بازشده» علامت‌گذاری می‌شود. این موضوع ارزش سکه‌شناسی آن را کاهش می‌دهد. سپس مالک از یک کیف پول نرم‌افزاری یا سخت‌افزاری برای واردکردن یا «تخلیه» کلید خصوصی استفاده می‌کند. این فرایند یک تراکنش را در شبکه بیت کوین پخش می‌کند و وجوه را از آدرس مرتبط با سکه به یک آدرس جدید که تحت کنترل کیف پول دیجیتال مالک است، منتقل می‌کند.
ظرافت این سیستم در این است که شکلی از ذخیره‌سازی سرد ایجاد می‌کند که شهودی است و برای نگه‌داشتن صرف، نیازی به تخصص فنی ندارد. پیچیدگی و ریسک تنها در لحظه بازخرید ظاهر می‌شود. به‌محض شکسته‌شدن مهروموم و افشای کلید، سکه فیزیکی تمام عملکرد خود را به‌عنوان یک سند امن در وجه حامل بیت کوین از دست می‌دهد.
کلکسیونی یا کاربردی؟
بیت کوین‌های فیزیکی به دو دسته کلی تقسیم می‌شوند: کاربردی و کلکسیونی.
تمایز قائل شدن بین دو نوع اصلی بیت کوین‌های فیزیکی بسیار مهم است؛ زیرا هدف، ارزش و مشخصات ریسک ذاتی آن‌ها کاملاً متفاوت است. یک بیت کوین فیزیکی کاربردی، ابزار مالی پیچیده‌ای است، درحالی‌که یک بیت کوین فیزیکی کلکسیونی صرفاً یک قطعه یادگاری است. درک این تفاوت برای هر کسی که به این فضا علاقه‌مند است کاملاً ضروری است.
سکه‌های کاربردی
این سکه‌ها واقعاً حاوی بیت کوین هستند. کلید خصوصی درون آن‌ها مهروموم شده است و آدرس عمومی روی بلاک چین حاوی همان مقدار بیت کوین روی سکه خواهد بود. سکه‌های کاساسیوس و Lealana از نمونه‌های معروف آن‌اند. آن‌ها درواقع نوعی کیف پول سرد (Cold Wallet) با ظاهری زیبا بودند.
ارزش این سکه‌ها بستگی به دو عامل دارد: مقدار بیت کوین ذخیره‌شده و ارزش کلکسیونی آن. برخی از سکه‌های کاساسیوس اکنون به‌دلیل کمیابی و بیت کوین‌های درونشان میلیون‌ها دلار ارزش دارند.
سکه‌های کلکسیونی
در مقابل، بسیاری از سکه‌های امروزی صرفاً برای زیبایی یا نمادین‌بودن تولید می‌شوند. آن‌ها هیچ کلید خصوصی‌ای ندارند و بیت کوینی را در خود نگه نمی‌دارند. این سکه‌ها معمولاً برای نمایش، آموزش یا هدیه طراحی می‌شوند و اغلب شامل طرح‌هایی از لوگوی بیت کوین، کد QR آدرس‌های معروف یا مناسبت‌های تاریخی مانند هاوینگ یا رکوردهای قیمتی هستند. این نوع سکه‌ها بسیار رایج‌ترند و چیزی است که بیشتر مردم هنگام جستجوی «بیت کوین فیزیکی» آنلاین با آن روبه‌رو می‌شوند. اگرچه این سکه‌ها ارزش بلاکچینی ندارند، باتوجه‌به طراحی و کمیابی‌شان، در بازار کلکسیون‌ها قیمت بالایی پیدا می‌کنند.
نگرانی‌های امنیتی و ریسک‌ها
ایده یک بیت کوین فیزیکی جذاب است اما با مجموعه منحصربه‌فرد و قابل‌توجهی از ریسک‌های امنیتی همراه است که خطرات هر دو دنیای فیزیکی و دیجیتال را در هم می‌آمیزد. نگهداری از یک بیت کوین فیزیکی تأمین‌مالی‌شده، نیاز به بررسی دقیق این مشکلات بالقوه دارد که فراتر از ریسک‌های مرتبط با نگهداری بیت کوین در یک کیف پول دیجیتال استاندارد است.
اعتماد به تولیدکننده
این مورد مهم‌ترین ریسک است. وقتی یک سکه فیزیکی تأمین‌مالی‌شده را به دست می‌آورید، به‌طور ضمنی به این موضوع اعتماد می‌کنید که تولیدکننده اصلی یک فرایند امن را دنبال کرده است. شما باید باور کنید که:
- کلید خصوصی را در یک دستگاه امن و آفلاین تولید کرده‌اند.
- نسخه‌ای از کلید خصوصی را نگه نداشته‌اند.
- هرگونه اثر دیجیتالی از کلید را پس از ایجاد سکه به‌طور ایمن حذف کرده‌اند.
اگر تولیدکننده نسخه‌ای از کلیدهای خصوصی را نگه داشته باشد، می‌تواند منتظر بماند تا ارزش بیت کوین افزایش یابد و سپس وجوه را از تمام سکه‌هایی که تابه‌حال ایجاد کرده است، تخلیه کند و کلکسیونرها را با دیسک‌های فلزی بی‌ارزش تنها بگذارد. ارزش بالای سکه‌های کاساسیوس امروز عمدتاً به‌دلیل شهرت قوی برای صداقتی است که مایک کالدول در طول سال‌ها ایجاد کرد. برای هر سازنده کمترشناخته‌شده، موضوع اعتماد یک مانع بزرگ است.
جعل و دستکاری
ازآنجاکه بیت کوین‌های فیزیکی، به‌ویژه نمونه‌های کمیاب با گذشت زمان ارزشمندتر می‌شوند، به اهدافی برای جعل‌کنندگان تبدیل خواهند شد. یک کلاهبردار می‌تواند یک کپی متقاعدکننده از یک سری سکه معروف ایجاد کند. این می‌تواند چندین شکل داشته باشد:
- کیف پول‌های خالی: یک سکه تقلبی می‌تواند دارای یک آدرس عمومی قابل‌مشاهده باشد که هست و همیشه بوده است ولی خالی است.
- هولوگرام‌های به‌خطرافتاده: یک مهاجم پیشرفته ممکن است سعی کند یک هولوگرام مقاوم در برابر دستکاری جعلی ایجاد کند که واقعی به نظر می‌رسد اما امن نیست.
- دستکاری ماهرانه: از نظر تئوری ممکن است که یک متخصص بسیار ماهر هولوگرام را بردارد، کلید خصوصی را ثبت کند و آن را بدون باقی‌ماندن علائم واضح دستکاری جایگزین کند. هرچند دشوار است، غیرممکن نیست. این کار به آن‌ها اجازه می‌دهد پس از فروش سکه به یک خریدار بی‌خبر، وجوه را سرقت کنند.
ریسک‌های امنیتی فیزیکی
برخلاف بیت کوین صرفاً دیجیتال، یک بیت کوین فیزیکی درمعرض تمام آسیب‌پذیری‌های یک دارایی ملموس است.
- سرقت: می‌تواند در یک دزدی مانند جواهرات یا پول نقد به‌سرقت برود. ازآنجاکه یک سند در وجه حامل است، تصرف فیزیکی برابر با مالکیت است.
- گم‌شدن: ممکن است به‌طور تصادفی گم شود یا در جای نامناسبی قرار گیرد. اگر سکه را گم کنید، دسترسی به بیت کوین برای همیشه از دست می‌رود.
- آسیب: سکه می‌تواند در آتش‌سوزی خانه، سیل یا بلایای دیگر آسیب ببیند. درحالی‌که فلز ممکن است زنده بماند، کاغذ ظریف حاوی کلید خصوصی یا هولوگرام از بین می‌رود و بیت کوین را غیرقابل بازیابی می‌کند.
جنبه‌های قانونی و نظارتی
وضعیت قانونی بیت کوین‌های فیزیکی در کشورهای مختلف متفاوت است و به میزان کلی شفافیت قوانین رمزارزی بستگی دارد.
در ایالات متحده
اقدام FinCEN علیه کاساسیوس در سال ۲۰۱۳ یک سابقه مهم ایجاد کرد. مقامات، فروش سکه‌های دارای بیت کوین واقعی را نوعی «انتقال پول» دانستند که نیازمند مجوز و رعایت قوانین ضدپول‌شویی است. این موضوع عملاً تولید تجاری سکه‌های دارای بیت کوین در آمریکا را متوقف کرد، هرچند ساخت سکه‌های بدون ارزش واقعی همچنان مجاز است.
در اروپا
کشورهای اروپایی بین سکه‌های دارای بیت کوین و سکه‌های بدون بیت کوین تمایز قائل می‌شوند. در فنلاند (محل شرکت Denarium)، تولید سکه‌های فیزیکی با نظارت قانونی و رعایت احراز هویت مشتریان مجاز بود. انتظار می‌رود چهارچوب‌های جدید اتحادیه اروپا مانند MiCA، وضعیت قانونی آن‌ها را روشن‌تر کند.
در آسیا و سایر مناطق
در بسیاری از کشورهای آسیایی قوانین مشخصی وجود ندارد. برای نمونه، در چین فعالیت‌های مرتبط با رمزارز ممنوع است؛ اما سکه‌های کلکسیونی بدون ارزش واقعی به‌عنوان آثار هنری هنوز معامله می‌شوند. ژاپن که از یک محیط دوستدار رمزارز برخوردار است، بیت کوین‌های فیزیکی را مشابه کیف پول‌های سرد می‌داند، به شرطی که از قوانین حمایت از مصرف‌کننده پیروی کنند.
از دروغ تا واقعیت: شما واقعاً چه دارید؟
بسیاری از افراد به‌ویژه تازه‌واردان به دنیای کریپتو، تصور می‌کنند اگر یک سکه فیزیکی با لوگوی بیت کوین داشته باشند یعنی مالک بیت کوین هستند. این باور نادرست است. یک سکه زیبا با نشان بیت کوین به‌معنای خود بیت کوین نیست. در حقیقت، تنها چیزی که مالکیت واقعی بیت کوین را تعیین می‌کند، دراختیارداشتن کلید خصوصی است. سکه‌ای که کلید خصوصی ندارد، فقط یک نماد است. حتی اگر دارای کد QR یا آدرس عمومی باشد، به‌خودی‌خود هیچ دارایی‌ای را در اختیار شما قرار نمی‌دهد. سکه‌های دارای کلید خصوصی و هولوگرام دست‌نخورده، تا زمانی که کلید فاش نشده باشد، واقعاً ارزشمندند.
علاوه بر این، یک تمایز حیاتی در نحوه انتقال مالکیت وجود دارد. وقتی بیت کوین را از یک کیف پول دیجیتال به کیف پول دیگر ارسال می‌کنید، یک تراکنش به‌طور دائم در بلاکچین جهانی به ثبت می‌رسد. سپس دفتر کل برای نشان‌دادن مالکیت جدید به‌روز می‌شود. هنگامی که یک بیت کوین فیزیکی را به شخص دیگری می‌دهید، هیچ تراکنش بلاکچینی رخ نمی‌دهد. شما صرفاً محفظه فیزیکی را منتقل کرده‌اید. بلاکچین همچنان نشان می‌دهد که بیت کوین متعلق به آدرس اصلی است که سال‌ها پیش تأمین مالی شده بود. مالکیت آن بیت کوین تنها زمانی به‌طور واقعی و قابل‌اثبات در بلاکچین تغییر می‌کند که مالک جدید برچسب را بردارد و کلید خصوصی را در کیف پول خود تخلیه کند. بنابراین، آنچه واقعاً مالک آن هستید، یک سند در وجه حامل است. مانند یک کیف پر از پول نقد، هر کسی که آن را نگه دارد، ارزش را نگه می‌دارد.
جمع‌بندی
سفر بیت کوین فیزیکی، از کارگاه مایک کالدول تا خزانه‌های کلکسیونرها، یک گواه قوی بر یک نیاز اساسی انسانی است: میل به شکل‌دادن ملموس به ارزش انتزاعی. ساتوشی ناکاموتو بیت کوین را برای ازبین‌بردن نیاز به اشکال فیزیکی پول طراحی کرد. بااین‌حال، موفقیت آن باعث شد تقاضا برای نمادهای ملموس آن افزایش یابد. در عصری که دارایی‌های ما به‌طور فزاینده‌ای تبدیل به رشته‌هایی از داده‌ها روی یک سرور می‌شوند، از مانده‌حساب‌های بانکی دیجیتال و سبد سهام تا ارزهای دیجیتال، جذابیت یک شیء فیزیکی که می‌توانیم آن را ببینیم، لمس کنیم و وزن کنیم، فوق‌العاده قوی باقی می‌ماند. بیت کوین، به‌عنوان موفق‌ترین و انقلابی‌ترین دارایی‌های دیجیتال، نهایی‌ترین انتزاع ارزش است و سکه فیزیکی تلاش ما برای زمین‌گیرکردن آن در واقعیتی است که می‌توانیم به‌طور غریزی درکش کنیم. درحالی‌که آینده مالی بدون شک دیجیتال است، داستان بیت کوین فیزیکی به ما یادآوری می‌کند که ما همچنان موجوداتی آنالوگ هستیم.
سؤالات متداول
بیت کوین فیزیکی در واقع نمایانگر یک بیت کوین دیجیتال است که کلید خصوصی آن در داخل یک جسم فیزیکی، مانند سکه، ذخیره می‌شود. خود سکه ارزش ذاتی ندارد، بلکه دسترسی به بیت کوین واقعی را فراهم می‌کند.
خیر. بیت کوین واقعی فقط روی بلاکچین وجود دارد. سکه فیزیکی تنها زمانی ارزشمند است که کلید خصوصی مرتبط با آن بیت کوین را در خود نگه دارد.
به‌دلیل ملاحظات قانونی و نگرانی‌های امنیتی، نهادهایی مانند FinCEN در آمریکا تولید سکه‌های دارای بیت کوین واقعی را به‌عنوان انتقال پول تلقی کردند و نیازمند مجوز دانستند، بنابراین بیشتر پروژه‌ها مجبور به توقف فعالیت شدند.
