همه‌چیز از بیت کوین شروع شد؛ مجموعه کدهای کامپیوتری که در سال ۲۰۰۹ توسط فرد یا افرادی به نام ساتوشی ناکاموتو معرفی شد و انقلابی در اکوسیستم مالی ایجاد کرد. تا قبل از بیت کوین، کمتر کسی با واژه ارز دیجیتال آشنایی داشت اما رفته رفته این عبارت بر سر زبان‌ها افتاد و امروزه تقریبا همه در رابطه با آن صحبت می‌کنند.
ارز دیجیتال یا رمزارز شکل جدیدی از پول است که در بستر اینترنت و فضایی غیرمتمرکز به نام بلاکچین وجود دارد. این ارزها با هدف حذف واسطه‌هایی مثل بانک‌ها و ارتباط مستقیم مردم با یکدیگر خلق شده‌اند و در همین یک دهه‌ای که از عمرشان می‌گذرد، بسیار موفق عمل کرده‌اند.
در کنار حذف واسطه‌ها، ارزهای دیجیتال با بهره‌گیری از فناوری بلاکچین، امکان انجام تراکنش‌های سریع و کم هزینه را فراهم می‌کنند؛ به ویژه در مقایسه با سیستم‌های سنتی بانکی که معمولا زمان و کارمزد بیشتری برای پردازش تراکنش‌ها نیاز دارند. علاوه بر این، رمزارزها فرصت‌های جدیدی را برای سرمایه‌گذاری ایجاد کرده‌اند و معمولا به شرط انتخاب درست و سرمایه‌گذاری معقولانه، بازدهی بالاتری را نسبت به سرمایه‌گذاری‌های سنتی برای افراد فراهم می‌کنند.
برای درک بهتر ارز دیجیتال یا رمزارز، ابتدا باید با سه اصطلاح آشنا شوید – بلاکچین، تمرکززدایی و رمزنگاری. اگر می‌خواهید بدانید ارز دیجیتال چیست و چه کاربردی دارد توصیه می‌کنیم این مقاله از مجله نوبیتکس را به هیچ‌وجه از دست ندهید.
ارز دیجیتال چیست؟
در دنیای امروز که شاهد تحولات چشمگیری در عرصه تکنولوژی هستیم، پدیده‌های نوینی ظهور می‌کنند که مفاهیم سنتی را به چالش می‌کشند. یکی از این پدیده‌ها، ارز دیجیتال است که انقلابی در نظام‌های پولی و اقتصادی ایجاد کرده است. اما ارز دیجیتال دقیقاً چیست و چه ویژگی‌هایی دارد؟
ارز دیجیتال، نوعی دارایی مجازی است که بر خلاف پول‌های سنتی، به صورت فیزیکی وجود ندارد و فقط در قالب واحدهای دیجیتال قابل ذخیره و مبادله است. این ارزها بر پایه مفاهیم یا فناوری‌های نوینی مانند بلاکچین، تمرکززدایی و رمزنگاری بنا شده‌اند که امنیت و شفافیت تراکنش‌ها را تضمین می‌کنند.
بلاکچین فناوری نوینی است که در بطن ارزهای دیجیتال نهفته و به نوعی ستون فقرات این ارزها محسوب می‌شود. بلاکچین مثل سرورهای اینترنتی عمل می‌کند و جزییات تراکنش‌ها را ذخیره می‌کند. اما اگر بلاکچین و سرورهای اینترنتی، به عنوان مثال، سرورهای بانک‌ها اینقدر به هم شباهت دارند، چه نیازی به بلاکچین بوده است؟
پاسخ به سوال بالا در تمرکززدایی نهفته است. یکی از ویژگی‌های بارز ارزهای دیجیتال، تمرکززدایی آنهاست. برخلاف سیستم‌های سنتی پولی که توسط بانک‌ها و دولت‌ها کنترل می‌شوند، ارزهای دیجیتال هیچ مرجع مرکزی ندارند. این امر به معنای حذف واسطه‌ها و کارمزدهای اضافی است و تراکنش‌ها را سریع‌تر، ارزان‌تر و کارآمدتر می‌کند که این مزایا تنها با استفاده از بلاکچین مهیا می‌شوند.
اما نقش رمزنگاری در ارزهای دیجیتال چیست؟ تراکنش‌ها در شبکه‌های بلاکچینی، با استفاده از الگوریتم‌های پیچیده، رمزنگاری می‌شوند؛ به این ترتیب، امنیت ارزهای دیجیتال تامین شده و کاربران و سرمایه‌گذاران با خیال راحت می‌توانند از آنها استفاده کنند.
بیت کوین نخستین ارز دیجیتالی بود که هر سه شرط فوق را فراهم کرد و با معرفی نخستین بلاکچین جهان و الگوریتم‌های رمزنگاری نوین، بستری غیرمتمرکز را برای تراکنش‌های پولی و مالی به‌وجود آورد. البته قبل از بیت کوین، تلاش‌هایی برای ساخت ارزهای اینترنتی انجام شده بود که در ادامه مطلب به آن می‌پردازیم. با این حال، بیت کوین، نخستین رمزارز یا کوین واقعی بازار محسوب می‌شود.
تاریخچه ارزهای دیجیتال؛ کریپتوکارنسی از کجا شروع شد؟
اینکه منشا ارزهای دیجیتال از کجا بوده و چه زمانی ایده خلق آن بوجود آمده، مثل معمای تقدم و تاخر بوجود آمدن مرغ یا تخم مرغ است! اگرچه بیت کوین در سال ۲۰۰۹ هر سه شرط بلاکچین، تمرکززدایی و رمزنگاری را فراهم کرد و نخستین رمزارز واقعی بازار را معرفی کرد، اما ایده خلق ارزهای دیجیتال به سال‌ها قبل و شاید حتی به زمان خلق اینترنت برگردد.
بشر از سال‌های ابتدایی که معاملات کالا با کالا می‌کرد تا زمانی که سکه را اختراع کرد و به سراغ پول کاغذی رفت، به دنبال خلق شیوه‌های جدیدی از پول بوده و هربار شکل جدیدی از پول را معرفی کرده است. با ظهور اینترنت نیز کم کم ایده ساخت پول دیجیتال و فاصله گرفتن از پول کاغذی شکل گرفت.
در دهه ۱۹۸۰ میلادی، دیوید چاوم (David Chaum)، دانشمند علوم کامپیوتر، مقاله‌ای تحت عنوان «امضای کور برای پرداخت‌های غیرقابل ردیابی» (Blind Signatures for Untraceable Payments) منتشر و ایده پول الکترونیکی را با نام «DigiCash» مطرح کرد. DigiCash بر پایه الگوریتم‌های رمزنگاری بود و تراکنش‌های آن به صورت ناشناس انجام می‌شد. با این حال، این سیستم به دلیل مشکلات فنی و عدم وجود بستر مناسب برای پذیرش عمومی، به موفقیت قابل توجهی دست نیافت و پروژه دیجی‌کش چاوم در سال ۱۹۹۸ ورشکست شد. با این حال، ایده‌های این شرکت و برخی از فرمول‌ها و ابزارهای رمزنگاری آن به پایه و اساسی برای توسعه ارزهای دیجیتال بعدی تبدیل شدند.
در دهه ۱۹۹۰، تلاش‌های دیگری برای خلق ارزهای دیجیتال مانند «eCash» و «HashCash» صورت گرفت. این سیستم‌ها نیز با چالش‌های مشابهی روبرو بودند و نتوانستند جایگاه خود را در بازار پیدا کنند.
نقطه عطف اصلی در تاریخ ارزهای دیجیتال، در سال ۲۰۰۸ رخ داد. در آن زمان، فرد یا گروهی ناشناس با نام ساتوشی ناکاموتو (Satoshi Nakamoto) وایت پیپر یا همان مقاله معرفی چیزی به نام بیت کوین را ارائه کردند. این وایت پیپر، ایده یک ارز دیجیتال جدید به نام بیت کوین را با استفاده از فناوری بلاکچین، تمرکززدایی و رمزنگاری ارائه می‌کرد. در نهایت بیت کوین در سال ۲۰۰۹ راه‌اندازی شد و به سرعت مورد توجه جهانیان قرار گرفت.
اما هدف از خلق بیت کوین چه بود؟ ناکاموتو به وضوح از سیستم‌های مالی سنتی که توسط بانک‌ها و دولت‌ها کنترل می‌شد، ناراضی بود. او معتقد بود این سیستم‌ها ناکارآمد، غیرقابل اعتماد و مستعد فساد هستند. بیت کوین در حقیقت به عنوان جایگزینی برای این سیستم‌ها طراحی شد تا افراد بدون دخالت واسطه‌های متمرکز به صورت مستقیم با یکدیگر تراکنش داشته باشند.
علاوه بر این، ناکاموتو معتقد بود سیستم‌های پولی سنتی که بر پایه ارزهای فیات از جمله دلار، یورو و غیره بنا شده‌اند، مستعد تورم و بی‌ثباتی هستند و چاپ بی‌رویه پول توسط دولت‌ها به ضرر مردم است. به همین خاطر بیت کوین با عرضه محدود ۲۱ میلیون واحدی و مکانیسم ضد تورمی خود می‌تواند مردم را در برابر تورم و کاهش ارزش پول محافظت کند.
وی همچنین به حریم خصوصی و آزادی فردی اهمیت زیادی می‌داد. به همین خاطر بیت کوین را به نحوی طراحی کرده بود تا تراکنش‌ها به صورت ناشناس (یا به‌عبارتی نیمه‌شناس) انجام شوند و کاربران کنترل کاملی بر دارایی‌های دیجیتال خود داشته باشند.
موفقیت بیت کوین در خلق یک ارز دیجیتالِ واقعا غیرمتمرکز، راه را برای توسعه سایر ارزهای دیجیتال باز کرد و رفته‌رفته رمزارزهای دیگری با ویژگی‌ها و قابلیت‌های منحصر به فرد خود به بازار وارد شدند.
امروزه، دنیای ارزهای دیجیتال به سرعت در حال گسترش و تحول است. با وجود چالش‌هایی که این حوزه با آن روبرو است، پتانسیل ارزهای دیجیتال برای متحول کردن نظام‌های پولی و اقتصادی و ایجاد دنیایی عادلانه‌تر و شفاف‌تر انکارناپذیر است.
ارز دیجیتال چگونه کار می‌کند؟
گفتیم فناوری بلاکچین، ستون فقرات اصلی ارزهای دیجیتال است. در بلاکچین، تراکنش‌ها در فضایی به اسم بلاک ذخیره می‌شوند و در نهایت با اضافه شدن به بلاک‌های قبلی، عملا امکان تغییر و دستکاری آنها از بین می‌رود.
برای درک نحوه کار کردن ارزهای دیجیتال، بهتر است نگاهی دقیق به فرآیند تراکنش‌های آن بیندازیم. اساس این فرآیند بین تمام ارزهای دیجیتال مشترک است و تنها تفاوت‌های جزیی در الگوریتم‌های مورد استفاده وجود دارد.
فرض کنید می‌خواهید مقداری بیت کوین به دوستتان ارسال کنید. در این حالت چه اتفاقی می‌افتد؟
۱- ایجاد تراکنش: شما با استفاده از کیف پول ارز دیجیتال خود، تراکنشی را ایجاد می‌کنید که شامل جزییاتی از جمله آدرس کیف پول فرستنده، آدرس کیف پول گیرنده و مقدار بیت کوین ارسالی است.
۲- پخش تراکنش: تراکنش شما به شبکه همتا به همتای ارز دیجیتال مورد نظر (مانند بیت کوین) ارسال می‌شود. این شبکه از میلیون‌ها کامپیوتر در سراسر جهان تشکیل شده است.
۳- تأیید تراکنش: در این مرحله، ماینرها (کاربران شبکه که وظیفه تأیید تراکنش‌ها را بر عهده دارند) تراکنش شما را دریافت می‌کنند. آنها با استفاده از قدرت پردازش کامپیوتر خود، یک معادله رمزنگاری پیچیده را حل می‌کنند. حل این معادله به منزله تأیید صحت تراکنش شما است.
۴- اضافه شدن به بلاکچین: در صورت حل معادله توسط ماینر، تراکنش شما معتبر شناخته می‌شود و به بلاک جدیدی در بلاکچین اضافه می‌شود. هر بلاک شامل مجموعه‌ای از تراکنش‌های تأیید شده و همچنین اطلاعات مربوط به بلاک قبلی زنجیره است.
۵- نهایی شدن تراکنش: با اضافه شدن بلاک جدید به زنجیره، تراکنش شما نهایی می‌شود و بیت کوین‌ها به کیف پول دوستتان منتقل می‌شوند. از آنجایی که این زنجیره به طور مداوم در حال رشد و به روزرسانی است، دیگر امکان معکوس کردن یا دستکاری در تراکنش شما وجود ندارد.
در مجموع با این فرآیند، شما می‌توانید بدون نیاز به واسطه‌های متمرکزی مثل بانک‌ها و دولت‌ها، از هر جایی در جهان به جای دیگر پول ارسال کنید و تراکنش‌های مالی داشته باشید.
تفاوت پول معمولی با ارز دیجیتال چیست؟ جدال دنیای سنتی و نوین
در حال حاضر از پول معمولی و ارزهای دیجیتال برای خرید کالاها و خدمات، انجام تراکنش‌ها و ذخیره ارزش (پس‌انداز) استفاده می‌شود. هر دو مورد، شباهت‌های زیادی با یکدیگر دارند اما ویژگی‌های نوین ارزهای دیجیتال باعث شده تا این دسته از ارزها، نسبت به پول معمولی تفاوت‌های متمایز کننده‌ای داشته باشد. اما تفاوت‌های اصلی پول معمولی و رمزارز چیست؟ بیایید تا آنها را به تفکیک بررسی کنیم:
ماهیت
منظور از پول معمولی، همان ارزهای فیات است که شامل سکه‌ها و اسکناس‌هایی است که توسط دولت‌ها چاپ و میان مردم توزیع می‌شوند. این پول‌ها هم به صورت فیزیکی در قالب پول نقد و هم به صورت دیجیتالی در قالب کارت‌های اعتباری وجود دارند.
در سمت مقابل، ارزهای دیجیتال دارایی‌هایی کاملا الکترونیکی هستند و هیچ شکل و شمایل فیزیکی از آنها وجود ندارد. این یعنی شما نمی‌توانید یک سکه بیت کوین را لمس کنید. در حقیقت این ارزها کدهای کامپیوتری هستند و تراکنش‌های آنها از طریق شبکه‌های غیرمتمرکز بلاکچینی انجام می‌شود.
مرکزیت و تمرکززدایی
بانک‌های مرکزی و دولت‌ها اساسا کنترل پول معمولی را در اختیار دارند و با وضع قوانین و سیاست‌های مالی مختلف، روی آنها نظارت می‌کنند. در سمت دیگر، ارزهای دیجیتال غیرمتمرکز قرار می‌گیرند؛ این یعنی کنترل این ارزها در دست مجموعه‌ای متشکل از کاربران و افراد مشارکت‌کننده در شبکه (ماینرها یا سپرده‌گذاران) قرار دارد. علاوه بر این، سیستم‌های بانکی سنتی ناکارآمد، غیرقابل اعتماد و مستعد فساد هستند اما ارزهای دیجیتالی مثل بیت کوین با فراهم آوردن بستری شفاف و غیرمتمرکز عملا از این ناکارآمدی و فساد جلوگیری کرده‌اند.
امنیت و شفافیت
تراکنش‌های ارزهای فیات توسط بانک‌ها و موسسات اعتباری ثبت و تایید می‌شوند و اطلاعات آنها معمولا محرمانه و تنها برای بانک‌ها و نهادهای نظارتی قابل دسترسی است. با این حال، تراکنش‌های اکثر ارزهای دیجیتال در شبکه‌های بلاکچینی به صورت عمومی ثبت می‌شوند و هرکسی می‌تواند جزییات آنها را مشاهده کند. چنین مسئله‌ای به کاهش فساد و تقلب کمک زیادی می‌کند.
کارمزدها و سرعت تراکنش‌ها
معمولا انجام تراکنش‌های ارزهای فیات، به ویژه در سطوح بین‌المللی ممکن است زمان‌بر و پرهزینه باشد. بانک‌ها معمولا کارمزدهای بالایی برای انتقال پول بین کشورهای مختلف دریافت می‌کنند. علاوه بر این، با توجه به تحریم‌های اقتصادی، انتقال و دریافت پول بین ایران و سایر کشورها چالش‌های بسیار زیادی دارد.
با این حال، تراکنش‌های ارزهای دیجیتال به سرعت انجام می‌شوند و با کسری از کارمزدهای بانکی، پول را به هرنقطه از جهان منتقل می‌کنند. همچنین شبکه‌های بلاکچینی مستقل از دولت‌ها هستند و بر اساس تحریم‌ها عمل نمی‌کنند. این یعنی شهروندان کشورهای تحریم‌شده از جمله کشور خودمان نیز می‌توانند به سادگی با ارزهای دیجیتال به سایر کشورها پول منتقل کنند.
قابلیت نقدشوندگی و پذیرش عمومی
پول معمولی به واسطه اعتمادی که مردم به دولت و بانک‌ها دارند، به طور گسترده پذیرفته شده و به راحتی می‌توان آن را در هرجایی استفاده کرد. در حال حاضر تقریبا تمام کسب‌وکارها و افراد ارزهای فیات را قبول می‌کنند.
در سمت مقابل، ارزهای دیجیتال مقوله جدیدی هستند و هنوز پذیرش آنها به اندازه پول معمولی نرسیده است. با این حال، پذیرش این ارزها به طور مداوم در حال افزایش است و حالا با تایید صندوق‌های قابل معامله بورسی (ETF) بیت کوین و اتریوم و آغاز معاملات آنها در بازار بورس آمریکا، شدت زیادی گرفته است.
قیمت ارزهای دیجیتال چگونه تعیین می‌شود؟
یکی از سوال‌های مهم افرادی که تازه با ارزهای دیجیتال آشنا شده‌اند این است که اگر این ارزها هیچ پشتوانه خاصی ندارند، چرا ارزش پیدا کرده‌اند و قیمت آنها نوسان می‌کند؟ اصلا چرا قیمت بیت کوین از چند سنت سال ۲۰۰۹، امروز به بیش از ۶۰٬۰۰۰ دلار رسیده است؟
در گذشته ارزهای فیات از جمله دلار آمریکا با مقدار مشخصی از فلزات گرانبها مثل طلا یا نقره پشتیبانی می‌شدند. این پشتوانه به «پایه طلا» معروف بود و بر اساس آن، هر واحد پول فیات دارای ارزش ذاتی معادل مقدار مشخصی از طلا یا نقره بود. با این حال در دهه ۱۹۷۰، بسیاری از کشورها از این سیستم خارج شدند و پول‌های فیات، عملا «بی‌پشتوانه» شدند؛ به این معنی که دیگر ارزش آنها به هیچ کالای فیزیکی مرتبط نبود و «اعتماد مردم به اقتصاد و سیستم بانکی کشور» باعث ارزش داشتن آن می‌شد.
در مورد ارزهای دیجیتال نیز می‌توان گفت ارزش آنها بر «اعتماد و پذیرش» متکی است. با این حال، به جای دولت‌ها، شبکه‌ای از کاربران و سرمایه‌گذاران در سراسر جهان به آن بها می‌دهند.
در کنار اعتماد کاربران و سرمایه‌گذاران، ارزش یک ارز دیجیتال معمولا به کاربردهای بلاکچین زیربنایی آن بستگی دارد. البته موارد زیادی از جمله تبلیغات در شبکه‌های اجتماعی و تب‌وتاب مقطعی بازار نیز می‌تواند در تعیین قیمت‌ها نقش داشته باشد. با این حال، ارزهای دیجیتالی که کاربردهای بیشتری ارائه می‌کنند، معمولا ارزش بالاتری دارند.
در نهایت، چیزی که باعث نوسانات قیمت در بازار ارزهای دیجیتال می‌شود، مسئله عرضه و تقاضاست. به طور کلی، افزایش تقاضا برای یک چیز خاص، مثلا همین بازار خودرو در کشورمان، باعث افزایش قیمت آن چیز خاص می‌شود. این مسئله در بازار رمزارزها نیز برقرار است و با افزایش تقاضا عموما قیمت‌ها افزایش می‌یابند.
انواع ارزهای دیجیتال
دنیای ارزهای دیجیتال تنها محدود به بیت کوین نمی‌شود و می‌توان انواع مختلفی از ارزها با ویژگی‌ها و کاربردهای منحصر به فرد را در آن پیدا کرد. برای درک بهتر می‌توان ارزهای دیجیتال را در گروه‌های مختلفی طبقه‌بندی کرد.
بیت کوین و آلت کوین
دنیای کریپتو و ارزهای دیجیتال را می‌توان در یک دسته‌بندی کلی، به دو گروه بیت کوین و آلت کوین تقسیم کرد. بیت کوین نخستین ارز دیجیتال حقیقی بازار بود و انقلاب رمزارزها را رقم زد و در حال حاضر بیش از نیمی از مارکت کپ بازار کریپتو را تشکیل می‌دهد؛ به همین خاطر آن را در گروهی مجزا قرار می‌دهند. گروه دیگر آلت کوین‌ها هستند. منظور از آلت کوین‌ها، تمام ارزهای دیجیتالی است که بعد از بیت کوین به وجود آمده‌اند، مثل اتریوم، کاردانو، شیبا اینو و دوج کوین. عبارت آلت کوین از ترکیب دو کلمه Alternative و Coin تشکیل شده و به معنی کوین جایگزین است.
کوین و توکن
یکی دیگر از دسته‌بندی‌های رایج ارزهای دیجیتال، طبقه‌بندی آنها در دو گروه کوین و توکن است. کوین‌ها هرکدام بلاکچین مخصوص خودشان را دارند و با فناوری‌های اختصاصی خودشان، تراکنش‌ها را تسهیل می‌کنند. از جمله این ارزها می‌توان به بیت کوین، اتریوم، ریپل، دوج کوین و سولانا اشاره کرد.
در سمت دیگر اما، توکن‌ها طراحی ساده‌تری دارند و به جای داشتن بلاکچین اختصاصی، در بستر سایر بلاکچین‌ها از جمله اتریوم و سولانا فعالیت می‌کنند. از جمله این ارزها می‌توان به شیبا اینو، پپه و اکثر میم کوین‌ها اشاره کرد.
خود توکن‌ها نیز دسته‌بندی‌های مختلفی دارند. از جمله مهم‌ترین و رایج‌ترین توکن‌ها در دنیای کریپتو می‌توان به توکن‌های کاربردی، توکن‌های اوراق بهادار، توکن‌های حاکمیتی و توکن‌های غیرمثلی (NFT) اشاره کرد. توکن‌های کاربردی عموما برای دسترسی به کالاها یا خدمات در یک پلتفرم خاص طراحی شده‌اند. توکن‌های اوراق بهادار نسخه توکنیزه‌شده‌ای از دارایی‌های واقعی مثل سهام، املاک و غیره هستند. توکن‌های حاکمیتی به دارندگان خود حق رای در امور مربوط به یک پروژه یا بلاکچین را اعطا می‌کنند. توکن‌های غیرمثلی یا غیرقابل تعویض نیز دارایی‌های دیجیتالی منحصر به فردی از جمله تصاویر، فایل‌ها، مدارک و غیره هستند که مالکیت آنها در بستر بلاکچین قابل اثبات است.
استیبل کوین‌ها
استیبل کوین‌ها یکی از کلیدی‌ترین انواع ارزهای دیجیتال هستند که نقش مهمی را در بازار کریپتو ایفا می‌کنند. در دنیای پرنوسان ارزهای دیجیتال که قیمت‌ها به سرعت بالا و پایین می‌روند، استیبل کوین‌ها مانند لنگر کشتی، ثبات را به ارمغان می‌آورند.
بالاتر گفتیم ارزهای دیجیتال عموما بدون پشتوانه هستند و اعتماد مردم به آنها زمینه‌ساز ارزش داشتن آنهاست. با این حال، استیبل کوین‌ها معمولا پشتوانه‌ای از دارایی‌های دیگر، مثل دلار آمریکا، طلا یا سبدی از ارزهای دیجیتال دیگر دارند و به همین خاطر قیمت آنها در اغلب موارد ثابت و معمولا برابر با یک دلار آمریکاست.
هدف اصلی استیبل کوین‌ها ارائه جایگزینی باثبات و قابل اعتماد برای ارزهای دیجیتال سنتی است که می‌توانند نوسانات قیمتی شدیدی داشته باشند. تتر (USDT) معروف‌ترین استیبل کوین بازار است.
میم کوین‌ها و شت کوین‌ها
میم کوین‌ها و شت کوین‌ها نیز یکی از دسته‌های مهم و بزرگ ارزهای دیجیتال محسوب می‌شوند. منظور از میم کوین‌ها، ارزهای دیجیتال عموما بی‌هدفی هستند که کاربرد خاصی ندارند و صرفا به خاطر سرگرمی توسعه می‌یابند. این ارزها معمولا از تصاویر ترند شبکه‌های اجتماعی یا همان میم‌ها (Meme) منشا می‌گیرند و به همین خاطر به آنها میم کوین گفته می‌شود. شت کوین‌ها نیز ارزهای دیجیتال عملا بدون ارزش ذاتی هستند که هیچ هدف، کاربرد، ویژگی یا مسیر مشخصی ندارند و عموما پس از مدتی ارزش اولیه خود را از دست می‌دهند.
کوین‌های حریم خصوصی
گفتیم اکثر ارزهای دیجیتال بستری شفاف را برای تراکنش‌های مالی فراهم می‌کنند و جزییات آنها به صورت عمومی در شبکه‌های بلاکچینی ثبت می‌شود. این یعنی هرکسی می‌تواند این تراکنش‌ها را مشاهده کند و اطلاعات محدودی از جمله آدرس فرستنده، آدرس گیرنده و ارزش منتقل شده را بررسی کند.
اما در عصر حاضر، حریم خصوصی به یکی از مهم‌ترین نگرانی‌های کاربران تبدیل شده و به همین خاطر، برخی از پروژه‌ها تصمیم گرفتند تا ترتیبی اتخاذ کنند که همین جزییات اندک نیز مشخص نشود و کاربران بتوانند به صورت کاملا ناشناس تراکنش‌های خود را انجام دهند.
از جمله کوین‌های حریم خصوصی می‌توان به مونرو (XMR)، زی‌کش و دش اشاره کرد. این پروژه‌ها با فناوری‌های منحصر به فرد خود جزییات تراکنش‌ها را مخفی و ردیابی آنها را دشوار یا عملا غیرممکن می‌کنند. بدین ترتیب کاربران می‌توانند بدون نگرانی از نظارت یا کنترل، تراکنش‌های خودشان را انجام دهند.
معروف‌ترین ارزهای دیجیتال
در حال حاضر اگر سری به وب‌سایت کوین مارکت کپ بزنیم می‌بینیم تعداد ارزهای دیجیتال از ۲۳٬۰۰۰ عبور کرده است. در حالی که بخش زیادی از این ارزها را عملا شت کوین‌ها و کوین‌های بی‌خاصیت تشکیل می‌دهند، تعداد زیادی ارز مستعد رشد و با ارزش وجود دارد که می‌توان با بررسی درست آنها را پیدا کرد. در این بخش به معرفی تعدادی از معروف‌ترین ارزهای دیجیتال دنیا می‌پردازیم و مختصری در رابطه با هرکدام از آنها توضیح می‌دهیم:
بیت کوین (Bitcoin – BTC)
در این مطلب بخش زیادی از داستان پیدایش بیت کوین را بررسی کردیم. همانطور که گفتیم، در سال ۲۰۰۹ فرد یا افرادی ناشناس با اسم ساتوشی ناکاموتو یک سیستم پرداختی غیرمتمرکز همتا به همتا به اسم بیت کوین را راه‌اندازی کردند. بیت کوین اولین ارز دیجیتال حقیقی بازار است و بلاکچین اختصاصی خود را دارد. تعداد بیت کوین‌ها در مجموع ۲۱ میلیون واحد است و ویژگی‌های ضدتورمی آن از جمله هاوینگ و همچنین پذیرش گسترده آن باعث شده تا این ارز در سال‌های اخیر ارزش زیادی پیدا کند و به عنوان «مهم‌ترین ارز دیجیتال بازار» به آن نگاه شود.
اتریوم (Ethereum – ETH)
ارز دیجیتال اتریوم در سال ۲۰۱۵ توسط ویتالیک بوترین راه‌اندازی شد. اگر بیت کوین اختراعی برای غیرمتمرکز کردن پول بود، اتریوم را می‌توان اختراعی برای غیرمتمرکز کردن «همه‌چیز» توصیف کرد. این شبکه از قراردادهای هوشمند پشتیبانی می‌کند و بستری قدرتمند برای اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز (DApps) محسوب می‌شود. اتریوم جدی‌ترین رقیب بیت کوین است و برخی حتی معتقدند روزی عنوان «اولین ارز دیجیتال بازار» را از آن خود خواهد کرد.
بایننس کوین (Binance Coin – BNB)
بایننس کوین توکن بومی صرافی بایننس، بزرگترین صرافی ارز دیجیتال جهان است که در ابتدا به منظور ارائه تخفیف در کارمزدهای این صرافی عرضه شد. با این حال، با گذشت زمان، این ارز دیجیتال کاربردهای زیادی پیدا کرد و حالا به بخش جدانشدنی از اکوسیستم شبکه‌های BNB چین و BNB اسمارت چین تبدیل شده است.
سولانا (Solana – SOL)
سولانا یکی دیگر از معروف‌ترین ارزهای دیجیتال بازار است که به دلیل سرعت بالای بلاکچینش و کارمزدهای پایین آن معروف است. این شبکه از الگوریتم اجماع منحصر به فردی استفاده می‌کند و علاوه بر فراهم آوردن ویژگی‌های اتریوم، بسیار مقیاس‌پذیر است. در حقیقت این پروژه با هدف ایجاد زیرساختی برای اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز و قراردادهای هوشمند، یکی از جدی‌ترین رقبای اتریوم محسوب می‌شود.
کاردانو (Cardano – ADA)
کاردانو یکی دیگر از ارزهای دیجیتال محبوب بازار کریپتو به خصوص در میان کاربران ایرانی است. این ارز دیجیتال در سال ۲۰۱۷ توسط چارلز هاسکینسون، یکی از بنیانگذاران سابق اتریوم راه‌اندازی شد و با تمرکز بر امنیت، مقیاس‌پذیری و پایداری قصد دارد زیرساختی مطمئن برای اجرای قراردادهای هوشمند و اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز فراهم کند.
ریپل (Ripple – XRP)
هدف اصلی ارز دیجیتال ریپل، تسهیل تراکنش‌های بین‌المللی سریع و ارزان و ایجاد پلی بین سیستم مالی سنتی و دنیای نوظهور کریپتو است. البته این پروژه از سال ۲۰۲۰ درگیر پرونده حقوقی با کمیسیون بورس و اوراق بهادار آمریکاست (ETF) اما انتظار می‌رود این پرونده به زودی به پایان برسد.
دوج کوین (Dogecoin – DOGE)
دوج کوین نخستین میم کوین بازار رمزارزهاست. در سال ۲۰۱۳، دو جوان برنامه‌نویس با نام جکسون پالمر و بیلی مارکوس تصمیم گرفتند تا با هدف شوخی با صنعت رمزارزها و توجه افراد به بیت کوین، ارز دیجیتال مخصوص به خودشان را بسازند. اگرچه این ارز دیجیتال در ابتدا برای سرگرمی ساخته شد، اما به مرور زمان محبوبیت زیادی پیدا کرد. در حال حاضر نیز دوج کوین حمایت افراد معروفی از جمله ایلان ماسک را پشت خود حس می‌کند.
شیبا اینو (Shiba Inu – SHIB)
اگر دوج کوین، بیت کوین فضای میم کوین‌ها باشد، شیبا اینو قطعا اتریوم آن است. شیبا نیز یکی دیگر از میم کوین‌های مطرح بازار است که در سال ۲۰۲۰ و با الهام از سگ ژاپنی شیبا اینو به بازار عرضه شد و توجه بسیاری از سرمایه‌گذاران و کاربران را به خود جلب کرد. شیبا برخلاف دوج کوین بلاکچین اختصاصی خودش را ندارد و روی شبکه اتریوم عرضه شده است. البته این توکن در سال‌های اخیر پروژه‌های مختلفی، از شبکه لایه ۲ و صرافی غیرمتمرکز گرفته تا متاورس مخصوص به خودش را راه‌اندازی کرده و به نوعی راه خودش را از ارزهای دیجیتال بی‌هدف جدا کرده است.
کاربردهای ارزهای دیجیتال
تا سال‌ها پیش شاید کاربرد ارزهای دیجیتال به انتقال پول محدود می‌شد. با این حال، در سالیان اخیر به خصوص با گسترش اکوسیستم امور مالی غیرمتمرکز یا همان دیفای، در کنار ماهیت پولی، کاربردهای دیگری به رمزارزها اضافه شده‌اند. در این بخش نگاهی اجمالی به مهم‌ترین کاربردهای ارزهای دیجیتال می‌اندازیم.
پرداخت و انتقال پول
هرروز تعداد کسب‌وکارهایی که در قبال خدمات و محصولات خود، بیت کوین و سایر ارزهای دیجیتال را می‌پذیرند زیادتر می‌شود. جالب‌تر اینجاست که کشور السالوادور، بیت کوین را به عنوان پول قانونی خود پذیرفته و این ارز دیجیتال به طور گسترده برای پرداخت‌ها در این کشور استفاده می‌شود.
استفاده از ارزهای دیجیتال برای انتقال پول و پرداخت مزایای زیادی به همراه دارد. یکی از اصلی‌ترین انتقادات وارده به پول‌های فیات، چاپ بی‌رویه و تورم ناشی از آن است. ارزهای دیجیتالی مثل بیت کوین با ثابت نگه‌داشتن عرضه خود سعی کرده‌اند تا این مشکل را برطرف کنند. علاوه بر این، سرعت تراکنش‌های رمزارزی در مقایسه با تراکنش‌های بانکی بسیار بالاتر است و کارمزدهای مقرون به صرفه، آنها را برای پرداخت‌های بین‌المللی کارآمد می‌کنند.
دریافت وام
همین الان به فرآیند وام گرفتن در بانک‌ها و موسسات اعتباری فکر کنید. برای گرفتن مقداری وام شما نیاز دارید تا افرادی را به عنوان ضامن ببرید و کاغذبازی‌های مختلفی را پشت‌سر بگذارید. با این حال، با بوجود آمدن دیفای (DeFi) همه‌چیز تغییر کرد.
اگر بلاکچین، ستون فقرات ارزهای دیجیتال است، قراردادهای هوشمند، پایه و اساس دیفای محسوب می‌شوند. در حال حاضر در فضای دیفای، پلتفرم‌های مختلفی وجود دارند که در ازای ضمانتی که شما در قالب ارز دیجیتال قرار می‌دهید، به شما وام می‌دهند.
سرمایه‌گذاری و معامله‌گری
نوسانات بازار ارزهای دیجیتال باعث شده تا این دارایی‌ها در سال‌های اخیر سرمایه‌گذاران زیادی را به خود جلب کنند. در حال حاضر سرمایه‌گذاران می‌توانند از طریق روش‌های مختلفی، از خرید و هولد کردن ارزهای دیجیتال گرفته تا معاملات آنها از این بازار سود کسب کنند. این بازار برخلاف بازارهای مالی سنتی، ۲۴ ساعته و هفت روز هفته فعالیت می‌کند و نوسانات آن، فرصت‌های زیادی را برای تریدرها فراهم می‌کند.
ذخیره ارزش
در سال‌های گذشته، بحث ذخیره ارزش بودن رمزارزها به خصوص بیت کوین همواره مطرح بوده است. از قدیم‌الایام گفته می‌شود طلا، مخزنی برای ارزش است و به خاطر ماهیت محدود خود، می‌تواند از ارزش پول شما در برابر تورم محافظت کند. بیت کوین نیز مثل طلا، عرضه محدودی دارد و به همین خاطر، به «طلای دیجیتال» شهرت دارد. بسیاری از سرمایه‌گذاران به بیت کوین به عنوان یک محافظ در برابر تورم و کاهش ارزش پول نگاه می‌کنند.
تامین مالی
یکی دیگر از کاربردهای ارزهای دیجیتال، استفاده از آنها در تامین مالی پروژه‌ها و استارتاپ‌هاست. این پروژه‌ها معمولا از طریق فرآیندهایی مثل عرضه اولیه کوین (ICO) یا عرضه اولیه صرافی (IEO) که همتای عرضه اولیه سهام (IPO) در بازارهای مالی سنتی هستند، تامین مالی می‌شوند. این روش‌ها به دلیل شفافیت و عدم وابستگی آنها به نهادهای مالی سنتی، محبوبیت زیادی پیدا کرده‌اند.
فعالیت‌های خیرخواهانه
با توجه به شفافیت و امکان ردیابی تراکنش‌های ارز دیجیتال، می‌توان از آنها در فعالیت‌های خیرخواهانه و عام‌المنفعه استفاده کرد. در حال حاضر خیریه‌های مختلفی امکان دریافت کمک‌های مالی از طریق ارزهای دیجیتال را فراهم کرده‌اند. در نهایت، با توجه به شفافیت ارزهای دیجیتال، افراد خیر می‌توانند مطمئن شوند وجوه جمع‌آوری‌شده خرج اهداف درستی می‌شوند.
صنعت بازی
در سال‌های اخیر، شاهد ادغام گسترده ارزهای دیجیتال در صنعت بازی بوده‌ایم. در حال حاضر، بازی‌های زیادی وجود دارند که از ارزهای دیجیتال به عنوان پول درون بازی استفاده می‌کنند یا حتی ارز دیجیتال مخصوص به خود را دارند. کاربران می‌توانند از ارزهای دیجیتال در این بازی‌ها برای خرید آیتم‌های مختلف و ارتقای قابلیت‌ها استفاده کنند. علاوه بر این، بازی‌های بلاکچینی معمولا آیتم‌های خود را در قالب توکن‌های NFT عرضه می‌کنند و کاربران می‌توانند آنها را در بازارهای معاملاتی، خرید و فروش کنند.
آیا ارزهای دیجیتال قانونی هستند؟
وضعیت قانونی ارزهای دیجیتال بسته به هر کشور و منطقه متفاوت است. برخی از کشورها از جمله آمریکا، کانادا و اتحادیه اروپا، قوانین مختلفی از جمله قوانین ضد پولشویی (AML) و احراز هویت مشتریان (KYC) را اجباری کرده‌اند و چارچوب قانونی تقریبا مشخصی دارند.
در سمت دیگر، برخی کشورها مثل چین و هند، محدودیت‌ها و ممنوعیت‌های زیادی را برای ارزهای دیجیتال اعمال کرده‌اند. چین در گذشته ابتدا معاملات ارزهای دیجیتال را ممنوع اعلام کرد و در نهایت، با ممنوعیت استخراج، صنعت کریپتو را عملا ریشه‌کن کرد. در هند نیز قوانین سخت‌گیرانه‌ای برای معاملات و استفاده از ارزهای دیجیتال وجود دارد.
آیا ارزهای دیجیتال در ایران قانونی هستند؟
در حال حاضر هیچ چارچوب قانونی مشخصی برای ارزهای دیجیتال در ایران تعریف نشده است. اگرچه مجلس شورای اسلامی و دولت بارها در رابطه با لزوم قانون‌گذاری معاملات ارزهای دیجیتال در ایران صحبت کرده‌اند، هنوز هیچ قانون مشخصی در این باره وضع نشده است.
بیت کوین و سایر ارزهای دیجیتال در ایران غیرقانونی نیستند و خرید، فروش و نگهداری از آنها نیز به‌عنوان جرم تعریف نشده است. در ماده ۲ قانون مجازات عمومی نوشته شده که «هر فعل یا ترک فعل که مطابق قانون قابل مجازات یا مستلزم اقدامات تامینی یا تربیتی باشد جرم محسوب است و هیچ امری را نمی توان جرم دانست مگر آنکه به موجب قانون برای آن مجازات یا اقدامات تامینی یا تربیتی تعیین شده باشد جرم محسوب می شود.». بنابراین، با توجه به تعیین نشدن مجازات برای معاملات ارزهای دیجیتال از جمله بیت کوین، نمی‌توان آن را جرم تلقی کرد.
علیرغم تلاش بسیاری از کشورها برای تدوین قوانین مناسب، قانون‌گذاری رمزارزها هنوز هم با چالش‌های بسیاری روبه‌روست. بسیاری معتقدند ناشناس بودن تراکنش‌های ارز دیجیتال می‌تواند پولشویی و سایر جرایم مالی را تسهیل کند. علاوه بر این، هنوز هم محافظت از سرمایه‌گذاران و کاربران رمزارز در برابر کلاهبرداری‌ها و حملات سایبری یکی از چالش‌های اصلی است. به همین خاطر، تدوین مجموعه قوانین جامع و هماهنگ در سطح بین‌المللی به یکی از نیازهای ضروری تبدیل شده است.
ریسک‌ها و فرصت‌ها در بازار ارزهای دیجیتال
بازار ارزهای دیجیتال یکی از پرنوسان‌ترین و پربازده‌ترین بازارهای مالی جهان است. این بازار فرصت‌های زیادی برای سرمایه‌گذاران فراهم می‌کند، اما در عین حال با ریسک‌های جدی نیز همراه است. در اینجا به برخی از ریسک‌ها و فرصت‌های مهم در این بازار می‌پردازیم.
فرصت‌ها
- پتانسیل بالای سودآوری: بازار ارزهای دیجیتال به دلیل نوسانات زیاد، معمولا فرصت‌های زیادی را برای کسب سود فراهم می‌کند. در حقیقت سرمایه‌گذاران گوش به زنگ می‌توانند از این تغییرات سریع قیمت‌ها استفاده کرده و سودهای قابل توجهی به جیب بزنند.
- دسترسی جهانی: از آنجا که ارزهای دیجیتال به شبکه‌های بلاکچینی متکی هستند، می‌توان در سراسر جهان، تنها با اتصال به اینترنت به آنها دسترسی پیدا کرد. این ویژگی به کاربران این امکان را می‌دهد تا بدون وابستگی به سیستم‌های بانکی، خود تراکنش‌های مالی‌شان را انجام دهند. در حقیقت این باعث می‌شود تا حتی افرادی که به خدمات بانکی دسترسی ندارند بتوانند با ارزهای دیجیتال نیازهای خود را برطرف کنند.
- عدم وابستگی به سیستم‌های سنتی: ارزهای دیجیتال غیرمتمرکز بوده و به هیچ نهاد یا دولتی وابسته نیستند. این امر می‌تواند به آزادی مالی و کنترل بیشتر افراد بر دارایی‌هایشان منجر شود.
- حفاظت در برابر تورم: برخی از ارزهای دیجیتال مثل بیت کوین به دلیل محدود بودن عرضه‌شان، ماهیتی ضدتورمی دارند و می‌توانند برای جلوگیری از کاهش ارزش پول مورد استفاده قرار بگیرند.
ریسک‌ها
- نوسانات شدید قیمت: یکی از بزرگترین ریسک‌های بازار رمزارزها، نوسانات شدید قیمت‌هاست. ماهیت بازار رمزارزها نوسانی است و مثل یک شمشیر دولبه عمل می‌کند. یعنی همانقدر که می‌توان از این نوسانات سود برد، احتمال ضرر و از دست رفتن سرمایه وجود دارد.
- کلاهبرداری‌ها و حملات هکری: از آنجایی که اینترنت بخش جدانشدنی از ارزهای دیجیتال است، این بازار به شدت در رادار کلاهبرداران و هکرها قرار دارد. سرمایه‌گذاران باید همواره به امنیت کیف پول‌ها و صرافی‌هایی که استفاده می‌کنند توجه ویژه‌ای داشته باشند تا از این قبیل کلاهبرداری‌ها در امان بمانند.
- مشخص نبودن قوانین: علیرغم تلاش قانون‌گذاران در برخی از کشورها، هنوز قوانین مشخصی برای ارزهای دیجیتال وجود ندارد و هر لحظه امکان تغییر ناگهانی قوانین حاکم بر این صنعت وجود دارد. این تغییرات می‌توانند تاثیر جدی بر بازار بگذارند. به عنوان مثال، پس از ممنوعیت بیت کوین و سایر ارزهای دیجیتال توسط دولت چین، بازار رمزارزها ریزش گسترده‌ای را تجربه کرد.
- مشکلات فنی: فناوری بلاکچین هنوز در حال توسعه بوده و ممکن است با مشکلات فنی و باگ‌های مختلفی مواجه شود.
آینده ارزهای دیجیتال چگونه خواهد بود؟
پیش‌بینی آینده ارزهای دیجیتال مثل هر پدیده نوظهور دیگری دشوار و چالش برانگیز است و به عوامل مختلفی بستگی دارد. در سال‌های اخیر، شاهد پذیرش گسترده‌تر ارزهای دیجیتال در سراسر جهان بوده‌ایم به طوری که شرکت‌های بزرگ از جمله پی‌پل، ویزا و تسلا شروع به پذیرش این دارایی‌ها در ازای خدمات خود کرده‌اند. این روند می‌تواند به مرور به مشروعیت و پذیرش گسترده‌تر این ارزها کمک کند.
با این حال، نباید از قانون‌گذاری‌ها و مواضع سیاستمداران غافل شد. با افزایش محبوبیت صنعت کریپتو، دولت‌ها و قانون‌گذاران به دنبال تدوین قوانین و مقررات مناسب این بازار هستند. وضع چنین قوانینی می‌تواند به کاهش ریسک‌های بازار کریپتو کمک شایانی کند، با این حال، می‌تواند آزادی‌های فعلی را نیز محدود نماید.
یکی دیگر از عواملی که می‌تواند بر آینده رمزارزها تاثیر بگذارد، ادامه‌دار بودن توسعه بلاکچین و فناوری‌های زیربنایی ارزهای دیجیتال است. در حال حاضر، توسعه‌دهندگان پروژه‌های مختلف هرروز به دنبال بهبود و ارائه قابلیت‌های جدید هستند که این می‌تواند به افزایش کاربرد رمزارزها و پذیرش گسترده‌تر آنها کمک کند.
در حالی که بسیاری معتقدند ارزهای دیجیتال برای جایگزینی سیستم‌های مالی سنتی خلق شده‌اند، احتمالا در آینده، شاهد فعالیت همزمان صنعت کریپتو و این سیستم‌ها و ادغام آنها با یکدیگر خواهیم بود. بعید است دولت‌ها اجازه دهند ارزهای دیجیتال به طور کامل اختیار را از دست سیاستمداران در بیاورند، با این حال، با ادغام اجتناب‌ناپذیر رمزارزها در سیستم‌های مالی سنتی، احتمالا شاهد تغییرات عمده در صنعت مالی خواهیم بود؛ اتفاقی که می‌تواند به افزایش کارایی، شفافیت بیشتر و کاهش کارمزدهای مربوط به تراکنش‌ها منجر شود. در حقیقت، ادغام ارزهای دیجیتال با سیستم‌های سنتی یک سیستم مالی هیبریدی را به وجود می‌آورد که با ترکیب مزایای هر دو حوزه، به رشد و نوآوری بیشتر کمک می‌کند.
آینده ارزهای دیجیتال به عوامل زیادی بستگی دارد اما پتانسیل زیاد این حوزه باعث شده تا از دید همگان، این آینده درخشان به نظر برسد. البته، اگر ارزهای دیجیتال می‌خواهند نقشی در آینده داشته باشند، باید مشکلات فعلی‌شان، از مشکلات مربوط به مقیاس‌پذیری شبکه‌های بلاکچینی گرفته تا مسائل امنیتی را به‌مرور برطرف کنند.
نحوه خرید و فروش ارزهای دیجیتال
خرید و فروش ارزهای دیجیتال در صرافی‌ها انجام می‌شود. صرافی‌های ارز دیجیتال پلتفرم‌های معاملاتی هستند که امکان خرید و فروش یا معامله ارزهای دیجیتال و تبدیل آنها به یکدیگر را فراهم می‌کنند. قدم اول برای خرید و فروش ارزهای دیجیتال، انتخاب یک صرافی مطمئن و ایمن است.
در حال حاضر، دو گزینه خرید از صرافی‌های خارجی و داخلی در مقابل شهروندان ایرانی قرار دارد. با توجه به تحریم‌ها و اجباری شدن احراز هویت، روزبه‌روز صرافی‌های خارجی خدمات خود را بر روی ایرانی‌ها می‌بندند و از ارائه آنها خودداری می‌کنند. علاوه بر این، دور زدن الزامات احراز هویت با مدارک جعلی یا کارهایی از این قبیل نیز ریسک بلوکه شدن پول را به همراه دارد. به همین خاطر بهترین گزینه برای ایرانی‌ها، استفاده از صرافی‌های داخلی معتبر مثل نوبیتکس است.
نوبیتکس بازار شماره یک ارزهای دیجیتال در ایران است و با ارائه تنوع بالایی از رمزارزها و کارمزدهای حداقلی، نیاز تمام کاربران را برطرف کرده است. ویژگی‌های نوین نوبیتکس، از معاملات تعهدی و ییلد فارمینگ گرفته تا قابلیت‌های حرفه‌ای نظیر سفارش‌گذاری یا حد سود و ضرر باعث شده تا این پلتفرم معاملاتی، بیش از ۷ میلیون کاربر را به خود جذب کند.
برای خرید ارز دیجیتال از طریق نوبیتکس ابتدا باید در این صرافی یک حساب کاربری باز کنید. پس از آن، شما باید مدارک خواسته شده را آپلود کنید تا مراحل احراز هویت شما طی شود. نوبیتکس ارزیابی هویت شما را در کمترین زمان ممکن و معمولا کمتر از ۵ دقیقه انجام می‌دهد. به محض انجام شدن این مرحله، شما می‌توانید از طریق درگاه پرداختی، حساب خود را به صورت ریالی (یا حتی رمزارزی) شارژ کنید و به خرید ارزهای مورد نظر خود بپردازید.
بیشتر بخوانید: آموزش ثبت‌نام و احراز هویت در نوبیتکس
نوبیتکس علاوه بر نسخه وب، اپلیکیشن موبایلی خود را در سیستم‌عامل‌های اندروید و iOS عرضه کرده است. این به شما این امکان را می‌دهد تا در هر زمان و مکانی، به معاملات خود دسترسی داشته باشید.
آموزش نگهداری از ارزهای دیجیتال
دنیای کریپتو، پر از فرصت‌ها و خطرات مختلف است و به همین خاطر، امنیت و نگهداری از رمزارزها اهمیت زیادی دارد. ماهیت دیجیتالی رمزارزها و اتصال آنها به اینترنت باعث شده تا این دسته از دارایی‌ها در برابر حملات سایبری و هک‌ها آسیب‌پذیر باشند؛ به همین خاطر باید هنگام نگهداری از آنها به نکات مهمی توجه کرد.
یکی از راه‌های نگهداری از ارزهای دیجیتال، استفاده از کیف پول‌های صرافی‌هاست. صرافی‌های ارز دیجیتال مختلف از جمله نوبیتکس اغلب به مشتریان خود کیف پول‌های اختصاصی ارائه می‌کنند و معمولا آن دسته از کاربرانی که قصد ترید ارز دیجیتال یا هولد آنها در کوتاه‌مدت را دارند از این کیف پول‌ها استفاده می‌کنند.
راه دیگر نگهداری از رمزارزها، استفاده از کیف پول‌های ارز دیجیتال است. کیف پول ارز دیجیتال یک فضای نرم‌افزاری یا سخت‌افزاری است که ارزهای دیجیتال شما را در برمی‌گیرد. اینکه اساس کار کیف پول‌ها چگونه است، موضوع این مقاله نیست، با این حال، انواع مختلفی کیف پول ارز دیجیتال وجود دارد که هرکدام مزایا و معایب مختلفی ارائه می‌دهند. معمولا نگهداری ارز دیجیتال در کیف پول گزینه امن‌تری در نظر گرفته می‌شود، با این حال، رعایت نکردن یک سری نکات امنیتی ساده می‌تواند دارایی شما را به دست هکرها یا کلاهبرداران بیندازد.
به طور کلی، برای نگهداری از ارزهای دیجیتال کافی است دو مرحله زیر را طی کنید:
۱- انتخاب کیف پول مناسب: در قدم اول شما با توجه به نیاز خود، مقدار سرمایه‌ای که به بازار وارد کرده‌اید و استراتژی معاملاتی خود باید کیف پولی مناسب انتخاب کنید.
۲- انتقال ارزهای دیجیتال به کیف پول: در این مرحله، شما می‌توانید ارزهای دیجیتال خریداری شده در صرافی نوبیتکس را به آدرس کیف پول خود منتقل کنید.
اگرچه مراحل ذکر شده ساده هستند، اما نکاتی وجود دارند که عدم رعایت آنها می‌تواند شما را متضرر کند و دارایی‌تان را به یغما ببرد. توصیه می‌کنیم در نگهداری از ارزهای دیجیتال خود، حتما موارد زیر را رعایت کنید:
- انتخاب کیف پول معتبر: پیش از انتخاب کیف پول، حتما در مورد آن تحقیق کنید و در نهایت کیف پول مورد نظر خود را از سایت رسمی آن دانلود کنید. به هیچ وجه کیف پول ارز دیجیتال خود را از سایت‌های ناشناس یا پیام‌رسان‌هایی مثل تلگرام دانلود نکنید؛ چراکه احتمال دستکاری فایل کیف پول و آلوده بودن آن به کدهای مخرب وجود دارد.
- استفاده از رمزعبور قوی: توصیه می‌شود برای کیف پول خود رمزعبور قوی و پیچیده‌ای انتخاب کنید.
- نگهداری از کلید خصوصی و عبارات بازیابی در جای امن: کلید خصوصی یا همان عبارت بازیابی کیف پول شما، همتای رمز کارت بانکی‌تان (حتی حساس‌تر از آن) است و هرکسی با داشتن آنها می‌تواند به دارایی‌های دیجیتالتان دست پیدا کند. توصیه می‌شود حتما این عبارت را در جایی امن و غیرقابل دسترس برای دیگران، نگهداری کنید. بهترین روش نیز یادداشت کردن چند نسخه از آن به‌صورت فیزیکی روی کاغذ است.
سخن پایانی
اگر بگوییم همه‌چیز با بیت کوین شروع شد بی‌راه نگفته‌ایم. با معرفی بیت کوین در سال ۲۰۰۹ توسط ساتوشی ناکاموتو، مفهومی جدید از پول و مبادلات مالی بوجود آمد که به تدریج، توجه عمومی و سرمایه‌گذاران را به خود جلب کرد. چیستی ارزهای دیجیتال در سه واژه بلاکچین، تمرکززدایی و رمزنگاری نهفته است و بیت کوین با فراهم کردن تمام آنها، انقلاب رمزارزها را بنا نهاد.
دنیای ارزهای دیجیتال، دنیایی پر از نوآوری، پویایی، فرصت‌ها و صد البته چالش‌های بسیار است. در این مطلب سعی بر این بود تا به زبان ساده و خودمانی، به سوال «ارز دیجیتال چیست؟» در همه ابعاد پاسخ دهیم و با مفاهیم کلیدی آن آشنا شویم.
ارزهای دیجیتال با وجود عمر کوتاه خود، مسیری طولانی را پیموده‌اند و جایگاه خود را تثبیت کرده‌اند. با این حال، هنوز هم این ارزها در مراحل اولیه خود قرار دارند و همچنان جا برای رشد بیشتر آنها باقی مانده است. آینده این ارزها در گرو عوامل متعددی از جمله پیشرفت‌های تکنولوژی، پذیرش، قانون‌گذاری‌ها و آگاهی عمومی است. اگرچه در حال حاضر چالش‌های مختلفی از جمله نوسانات بالا و مشخص نبودن قوانین ارز دیجیتال وجود دارد، اما پتانسیل این دارایی‌ها می‌تواند آنها را بیش از پیش در زندگی روزمره‌مان ترکیب کند.
لازمه ورود به دنیای رمزارزها، کسب دانش و آگاهی در رابطه با این دارایی‌هاست. معاملات ارزهای دیجیتال مثل یک شمشیر دولبه عمل می‌کند و به همان اندازه که سود می‌رساند، می‌تواند ضررده باشد. به همین خاطر توصیه می‌شود با آگاهی، صبر و حوصله کامل در این مسیر پرماجرا قدم بردارید.
سوالات متداول
ارز دیجیتال نوعی دارایی مجازی است که بر پایه فناوری بلاکچین بنا شده است. این دارایی برخلاف ارزهای فیات، غیرمتمرکز است و توسط هیچ نهاد یا دولتی کنترل نمی‌شود. از ارزهای دیجیتال می‌توان برای انتقال سریع پول به هر نقطه از جهان استفاده کرد.
اساس کار ارزهای دیجیتال در فناوری بلاکچین نهفته است. بلاکچین‌ها، زنجیره‌ای از اطلاعات هستند و مثل سرورهای مرکزی بانک‌ها، اطلاعات مختلف مربوط به تراکنش‌ها را در خود ذخیره می‌کنند.
برای خرید ارز دیجیتال ابتدا باید به یک صرافی معتبر مثل نوبیتکس بروید و پس از ثبت‌نام و احراز هویت، رمزارز مورد نظر خود را خریداری کنید.
صرافی ارز دیجیتال، پلتفرمی آنلاین است که امکان خرید، فروش و مبادله ارزهای دیجیتال را برای کاربران فراهم می‌کند.
اولین ارز دیجیتال که به بازار عرضه شد، بیت کوین است. بیت کوین در سال ۲۰۰۹ توسط ساتوشی ناکاموتو معرفی شد و از آن زمان تاکنون به عنوان محبوب‌ترین و باارزش‌ترین ارز دیجیتال شناخته می‌شود.
وضعیت قانونی ارزهای دیجیتال در ایران هنوز به طور کامل مشخص نشده است. بیت کوین و سایر ارزهای دیجیتال در ایران قانون‌گذاری‌شده نیستند، اما جرمی نیز برای معاملات آنها تعیین نشده و نمی‌توان آنها را غیرقانونی خطاب کرد.
کیف پول ارز دیجیتال نرم‌افزار یا سخت‌افزاری است که برای ذخیره‌سازی ارزهای دیجیتال از آن استفاده می‌شود.
در حال حاضر هزاران رز دیجیتال در بازار وجود دارد که هرکدام ویژگی‌های منحصر به فردی ارائه می‌دهند. به همین خاطر، انتخاب بهترین ارز دیجیتال برای سرمایه‌گذاری کمی چالش‌برانگیز است. با این حال، از جمله محبوب‌ترین ارزهای دیجیتال، می‌توان به بیت کوین، اتریوم، سولانا، کاردانو و تون کوین اشاره کرد.
